حضرت-ابراهیم-علیه-السلام

وَ إِذْ قالَ إِبْراهِیمُ رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِ الْمَوْتى قالَ أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قالَ بَلى وَ لکِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبِی قالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّیْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَیْکَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلى کُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتِینَکَ سَعْیاً وَ اعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ.

نمایندگان خدا در روی زمین برای هدایت و دعوت خلق به سوی معبود خود همه توان خود را در این راه خرج کردند و تمام سختی ها و ناملایمتی ها را برای رضایت درگاه الهی تحمل نمودند

شاید بتوان از آیه شریفه، یا از آنچه که برخى از تاریخ نویسان نوشته اند به دست آورد که سرزمین مکه پیش از دعاى حضرت ابراهیم منطقهاى نا امن و محل تاخت و تاز قبایل، و عرصه قتل و غارتگرى بوده، ولى به دعاى حضرت ابراهیم علیه السلام که دعائى برخوردار از اجابت است به شهرى امن و منطقهاى آرام تبدیل شد.

با توجه به خطابى که از جانب حضرت حق به ابراهیم در آیه شریفه مطرح است، باید گفت این خطاب در زمانى به ابراهیم شده که آن حضرت از مقام نبوت برخوردار بوده است، چون حضرت حق به غیر پیامبر وحى نمى کند و جز با پیامبر سخنى مستقیم ندارد

وَ إِذْ قالَ إِبْراهِیمُ رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِ الْمَوْتى قالَ أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قالَ بَلى وَ لکِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبِی قالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّیْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَیْکَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلى کُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتِینَکَ سَعْیاً وَ اعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ.

نمایندگان خدا در روی زمین برای هدایت و دعوت خلق به سوی معبود خود همه توان خود را در این راه خرج کردند و تمام سختی ها و ناملایمتی ها را برای رضایت درگاه الهی تحمل نمودند

بر زمین، نشان حضور جاودانه ات را بنیان می کند، مردی که جز به حضورِ همیشگی تو نمی اندیشد.

اولین روز از ماه ذیحجه، آخرین ماه از سال قمری، یادآور تولد بزرگْ پیامبر الهی، ابراهیم خلیل علیه السلام است؛ همو که با گذر از آزمایش های دشوار پروردگار، سربلند و سرافراز، جایگاه پیشوایی مردمان را شایسته گردید و اسوه ای نیکو و کامل برای ره پویان کوی حضرت دوست معرفی شد.