حضرت-لوط

در قرآن مجید در سوره های اعراف، هود، حجر، انبیاء، نمل، عنکبوت، صافات، ذاریات و قمر اشاراتی به حضرت لوط، قوم لوط و گناه شنیع آنها شده است.

نام لوط در 14 سوره از قرآن کریم ذکر شده که در 11 سوره از آن ها نام قوم او و بحث و گفتگوی آن حضرت با آن ها نیز به اجمال و تفصیل آمده است.

اعمال زشت و کارهای بد آن ها بسیار بود که قرآن به بعضی از آن ها تصریح و برخی را هم به طور اشاره بیان فرموده است. از جمله کارهای ایشان، عمل زشت لواط بود که طبق روایات، پیش از آن چنین عملی در دنیا سابقه نداشت و نخستین کسی هم که این عمل را بدان ها یاد داد شیطان بود.

در قرآن 27 بار سخن از حضرت لوط  علیه السلام  به میان آمده، و او را به عنوان یکی از پیامبران مرسل و صالح خوانده که در برابر قوم سرکش و شهوت پرستی قرار داشت و آنها را به آیین حضرت ابراهیم  علیه السلام  فرا می‎خواند، ولی آنها از اطاعت دستورهای او سرپیچی می‎کردند.

رادمردی از تبار انسانهای بزرگ و برگزیده الهی بود که نام شریفش 27 مرتبه در قرآن کریم ذکر شده و در خصوص آن جناب و قومش در هشتاد آیه و 26 موضع در سوره های «انعام، اعراف، هود، حجر، انبیا، حج، شعراء نمل، عنکبوت، نجم، صافات، ص، ق، قمر و تحریم» مطلب وجود دارد.

خداوند می فرماید: «قال ان هؤلاء ضیفی فلاتفضحون* واتقواالله ولا تخزون*. . . * قال هؤلاء بناتی ان کنتم فاعلین؛ (لوط) گفت: اینها میهمانان منند، آبروی مرا نریزید؛ و از خدا بترسید و مرا شرمنده نسازید! (لوط) گفت: دختران من حاضرند اگر می خواهید کار صحیحی انجام دهید (با آنها ازدواج کنید و از گناه و آلودگی بپرهیزید!» (حجر/ 68- 71)