حلقه-نیاوران

حلقه نیاوران سه دهه است که اقتصاد ایران را آزمایشگاهی برای آزمون و خطای سیاست‌های شکست‌خورده لیبرال سرمایه‌داری و مبتنی بر تجویزهای صندوق بین‌المللی پول تبدیل کرده و معیشت مردم را به محاق برده‌ است.

عملکرد عباس احمد آخوندی، به عنوانی یک مصداق، بسیاری از نکات مبهم درباره ارتباط فتنه 88، نقش اشرافیت بوروکراتیک و کژکارکردی‌های کنونی سیستم اقتصادی کشور در هماهنگی با طراحی‌های بیرونی روشن می سازد.

دستگاه‌های نظارتی کشور باید با بررسی‌های ریشه‌ای، آن دست‌های پنهان را پیدا کنند که با جاگیر شدن در گلوگاه‌های حساس اقتصادی، به دنبال سیاست‌هایی چون «لهستانیزه» کردن ایران هستند.

آخرین پرده از تحرکات جدی مافیای واردات، تلاش برای تفکیک دوباره وزارت صمت، و ایجاد «وزارت بازرگانی» است؛ در حالی که حتی بخشی از وزرای کنونی و پیشین خود دولت هم با تشکیل وزارت بازرگانی مخالف هستند.

جای جای متن سازندگی نشان از آن دارد که جریان نولیبرال وطنی به شدت به الگوی فرانسوی امید بسته بودند و به مکرون به چشم یک «قهرمان» می نگریستند و حال امیدشان ناامید شد.

از قضاء زمانی که فریاد کارشناسان و متخصصان انقلابی از احیای سیاست‌های تعدیل ساختاری دوران هاشمی توسط اعضای حلقه نیاوران به هوا بلند بود، امثال دکتر راغفر و دکتر مومنی از روحانی و دولت او حمایت کردند.

نیلی با استفاده رندانه از تب جام جهانی و کاربرد استعارات فوتبالی، قصد دارد «لزوم» پیوستن به FATF را برای مخاطب عام جا بیاندازد و مردم را از «کارت قرمز» این نهاد کاملا سیاسی و تحت سیطره آمریکا بترساند.

بزرگترین مشکل سر راه اقتصاد مقاومتی، همان طور که سر راه دیپلماسی مقاومتی، سلطه ذهنیت لیبرال و غیرمقاومتی بر دیدگاه بسیاری از مسوولان مملکتی است.