خدا

پیش از این در تاریخ زندگانی پیامبر بزرگوار اسلام در حوادث سال سوم هجرت ذکر شد که سبط اکبر آن حضرت، امام حسن(ع)، در سال سوم به دنیا آمد، و مشهور آن است که این مولود فرخنده در شب نیمه ماه رمضان-بهترین ماههای خدا-متولد شده، و البته در این باره در کتابهای شیعه و سنت اقوال دیگری هم نقل شده که خلاف مشهور است (1).

بدون شک سخنان معصومان و ائمه اطهارعلیهم السلام هماره روشنگر معنای آیات نورانی قرآن کریم بوده است. در این سلسله مقالات برآنیم با مشعل فروزان بیانات حضرت امام باقرالعلوم(ع) آسمان معرفت را بشکافیم و چندگام به حقیقت نزدیک شویم.

تامین نیازهای زندگی و خدمت به خلق و جامعه از موارد کارهایی است که مورد خوشنودی و رضایت حق است، اما اینکه کدام کار را انتخاب کنید بستگی به ذوق و علاقه شما دارد که در صورت نیاز می توانید با کارشناسان نیز مشورت نمایید. کار برای خدا مربوط به نیت و ایده آلهای انسان دارد.

یکی از فرازهایی که ما در شب های ماه رمضان در دعای ابوحمزه خواندیم این جمله بود که «الهی لا تمکر بی فی حیلتک» «خدایا به مجازات عَمَلَم به مکر و حیله ات مرا غافلگیر و مبتلا مگردان»

کتاب : تفسیر حکیم    ج‌2         

کلمه شیعه در کلام الله مجید سه نوبت ذکر شده:

سبحان اللّه منزّه دانستن خدا از هر صفت عدمی و سلبی می‌باشد امّا اللّه اکبر منزّه دانستن خدا است از هر وصفی که ما برایش ذکر کنیم چه وجودی و چه عدمی، برای این که هر صفتی که ما برای خدا ذکر کنیم محدود است و شامل مفاهیم دیگر نمی‌شود در حالی که خداوند به هیچ حدّی محدود نمی‌گردد.

آنچه در این شماره می آید، بررسی ـ رابطه انسان و خدا ـ در دعاهای عرفه امام حسین و امام زین العابدین علیهماالسلام است.

خداوند مومنین را یاری کرد و آرامش را بر دل های آنان نازل کرد: (ثُمَّ أَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلى رَسُولِهِ وَ عَلَى الْمُوْمِنِین) خداوند آرامش و اطمینان خویش را بر پیامبرش و بر مومنان نازل کرد