خدا

واژه ای عربی، از ریشه (و . ح . د) مصدر باب تفعیل است . و در لغت به معنای یکی کردن و هم یکی دانستن (1) آمده است . ولی هر گاه برای خداوند متعال استعمال شود، به معنای یکی دانستن است . (2)

 خودشناسی یعنی انسان تمام زوایای وجود خود را ازمادی ومعنوی بشناسد و استعدادهای درونی را کشف کند و پس از شناخت همه این ابعاد پی به وجود آفریدگاری ببرد که چنین قدرت و بصیرتی داشته که انسان را خلق کرده است و معرفت نفس در بعضی احادیث بعنوان انفع المعارف شمرده شده است

ابوحامد غزالى در احیاء العلوم و محدث بزرگ و فیلسوف عالى قدر در کتاب پر قیمت محجة البیضاء درباره قلب گفته اند:

از آنجا که برخی از شارحان نهج البلاغه بر این اعتقادند که این خطبه، بیان شرح حال عارفان الهی و تبیین ویژگی‌ها و حیات معنوی آنان است، مناسب است که ابتدا واژه عارف تعریف شود.

درباره عظمت شهدا در سوره مبارکه توبه دو آیه وجود دارد که به بررسی آنها می پردازیم:

اشارات - پاییز سال 1393 شماره 156 قربان، خنجر بر حنجر نفس

«یقین»‌عبارت است از اعتقاد ثابت و قطعی انسان به امری که مطابق با واقع بوده و با هیچ شبهه ای، هر قدر هم قوی،قابل زوال نباشد.»[1]

حضرت امام علی النقی علیه السلام در نیمه دوم ماه ذی الحجه، سال 212 ق در اطراف مدینه و در منطقه «صریا» چشم به جهان گشود

 َ إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِیمُ‌

برهانی بر توحید / دو خدا در یک عالم نمی گنجدمگر می شود قائل به توحید و وحدانیت خداوند نبود؟ اگر دو خدا در جهان خدایی کنند عالم به هم می ریزد و کم کم از بین می رود.