خداشناسی

 َ إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِیمُ‌

خداوند متعال برای تبیین حقایق غیبی و آشنایی و تعریف اذهان بشر با این امور، بر وی منت نهاده و این حقایق را در لباس تمثیلات و تشبیهات و در لباس محسوسات و ملموساتی که دسترسی به آن ها و فهم و درک شان برای عقول بشری امکان پذیر است، ارائه می دهد

محبت، در فرهنگ اسلامی معنایی بس والا دارد و شایسته است که محبت خوبان را در قلب خود جای دهیم؛ زیرا به هرچه محبت پیدا کنیم، به تدریج، با همان چیز، انس و الفتی ناگسستنی خواهیم یافت

انسان با خودشناسی، خود را ارزیابی می کند خصلت های ناروا را از خود دور می کند و در صدد تقویت جنبه های مثبت خود بر می آید آن گاه، می فهمد که در زندگی و در جهان، چه باید انجام بدهد و چگونه باید رفتار کند

طاووسی در یک تخم کوچکاولین راه شناخت خدا راه حس است که مستقیماً نمی توان از این راه خداوند را شناخت اما می توان به واسطه آن مقدماتی را برای راه عقلی به دست آورد

در ارتباط با راههای خداشناسی با راه عقل، حس و وحی آشنا شدیم و رسیدیم به راه دل یا همان راه فطرت که عشق آفرین ، پیوندساز و معرفت ساز است

این نوشته به برخی از برهان‌های کمتر معروف اثبات خدا به صورتی گذرا اشاره می‌کنیم(1) و از نقد آنها نیز در می‌گذریم.

یکی از براهین رایج برای اثبات وجود خدا، برهانی است که نزد اندیشمندان مسلمان به « برهان نظم » شهرت یافته، و گاه - با اقتباس از برخی روایات (1)- « برهان اتقان صنع » خوانده می‌شود

در فرهنگ پاک اسلام تحصیل علم و معرفت به ویژه معرفت دینى براى خداشناسى، و یقین به آخرت و فهم حلال و حرام و درک مسائل با ارزش اخلاقى و دانشى که سعادت دنیا و آخرت انسان را تأمین نماید از اوجب واجبات و از مهم ترین فرائض است.

از نظر بسیاری از اندیشمندان، سرشت انسان در دو بُعد بینشها و گرایشها با خدا پیوند یافته است؛ به گونه‌ای که می‌توان خداشناسی و خداگرایی را از امور فطری دانست