خداوند-متعال

بدون شک سخنان معصومان و ائمه اطهارعلیهم السلام هماره روشنگر معنای آیات نورانی قرآن کریم بوده است. در این سلسله مقالات برآنیم با مشعل فروزان بیانات حضرت امام باقرالعلوم(ع) آسمان معرفت را بشکافیم و چندگام به حقیقت نزدیک شویم.

شیخ مفید درباره آن حضرت می گوید: «او عابد ترین و بخشنده ترین و بزرگ منش ترین مردم زمان خود بود، زیاد تضرع و ابتهال به درگاه خداوند ‌متعال داشت

قطعاً دشمنى یهود با پیامبر با شخص محمدبن عبدالله به عنوان فردى هاشمى و انسانى عربى نبوده، چون در این زمینه تا زمان بعثت کینه اى با او نداشتند، دشمنى آنان با مقام والاى نبوت و رسالت و دعوت او بود، که اولا میترسیدند با

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که فرمود:«السلام علی سلیمان الذی ذلت له الجنّ بعزته» (1)؛«سلام بر سلیمان که با عزت خداوند جنّ مسخّر او گردید»

ذکر خدا اذن و اجازه از کسی نمی خواهد و خداوند به همه بندگان خودش اجازه داده که ذکرش را بر قلب و زبان جاری کند و اگر مقصودتان ذکر های خاص برای رسیدن به اهداف و اغراض خاصی است چنین مقوله ای از ذکر خدا خارج است و سعی کنید همراه با همه بندگان و موجودات خدا ذکر عام خدا بگویید.

برای روشن شدن این مطلب، ابتدا حقیقت توسل را بیان می کنیم و سپس با نقل چند آیه و روایت به اثبات مطلب می پردازیم.

 باید تفاوتی میان داشتن و نداشتن نعمت وجود داشته باشد؛ وگرنه به معنای کفران نعمت خواهد بود. اثر نعمت هم علاوه بر ایجاد و تقویت محبت قلبی نسبت به مُنعم، شکر زبانی و استفاده عملی از عطایای الهی است

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دخت پاک و مطهر عالی ترین عنصر خلقت، محمد مصطفی(ص) و یگانه کفو و همتای امیرالمؤمنین(ع) مورد احترام خاک تا افلاک و ملک تا ملکوت اعلی است.

این نوشته به برخی از برهان‌های کمتر معروف اثبات خدا به صورتی گذرا اشاره می‌کنیم(1) و از نقد آنها نیز در می‌گذریم.

روایات زیادی در خصوص حوادث آخرالزمان و عصر ظهور وجود دارد که در آن به ذکر وقایع و بیان مشخّصات شخصیّت‌های عصر ظهور پرداخته شده است