خداوند-متعال

ذکر خدا اذن و اجازه از کسی نمی خواهد و خداوند به همه بندگان خودش اجازه داده که ذکرش را بر قلب و زبان جاری کند و اگر مقصودتان ذکر های خاص برای رسیدن به اهداف و اغراض خاصی است چنین مقوله ای از ذکر خدا خارج است و سعی کنید همراه با همه بندگان و موجودات خدا ذکر عام خدا بگویید.

بحث جبر و اختیار از حساس‌ترین، دقیق‌ترین و بحث برانگیزترین مباحث رایج میان اندیشه‌ها و جهان‌بینی‌ها می‌باشد

برای روشن شدن این مطلب، ابتدا حقیقت توسل را بیان می کنیم و سپس با نقل چند آیه و روایت به اثبات مطلب می پردازیم.

این نوشته به برخی از برهان‌های کمتر معروف اثبات خدا به صورتی گذرا اشاره می‌کنیم(1) و از نقد آنها نیز در می‌گذریم.

شیخ مفید درباره آن حضرت می گوید: «او عابد ترین و بخشنده ترین و بزرگ منش ترین مردم زمان خود بود، زیاد تضرع و ابتهال به درگاه خداوند ‌متعال داشت

صفاتی که به خدای متعال نسبت داده میشود یا مفاهیمی است که از ذات الهی با توجه به نوعی از کمال وجودی انتزاع میشود مانند علم و قدرت و حیات و یا مفاهیمی است که عقل از مقایسه بین ذات الهی و مخلوقاتش با توجه به نوعی رابطه وجودی انتزاع میکند مانند خالقیت و ربوبیت دسته اول را صفات ذاتیه و دسته دوم را صفات فعلیه مینامند و گاهی صفات ذاتیه را به این صورت تعر ...

کسى که در جهت اعتقاد و عمل معبودهاى باطل را نفى کند، و در باطن قلب جز به حضرت حق به عنوان خالق یکتا، و تنها کارگردان هستى ایمان نداشته باشد و در عمل جز به فرمان‌هاى حق و دستورات پروردگار گردن نهد، و زیر بار

 باید تفاوتی میان داشتن و نداشتن نعمت وجود داشته باشد؛ وگرنه به معنای کفران نعمت خواهد بود. اثر نعمت هم علاوه بر ایجاد و تقویت محبت قلبی نسبت به مُنعم، شکر زبانی و استفاده عملی از عطایای الهی است

یکی از روایات بسیار مهمی که از پیامبر اسلام(ص)، درباره امیرمؤمنان(ع)، در کتب شیعه و منابع مهم اهل تسنن ذکر شده و دارای سند بسیار قوی و موثقی است، روایت عرشی و معتبر «عَلِیٌّ مَعَ الْحَقِّ وَالْحَقُّ مَعَ عَلِیٍّ» است.[1]

ذکر خدا اذن و اجازه از کسی نمی خواهد و خداوند به همه بندگان خودش اجازه داده که ذکرش را بر قلب و زبان جاری کند و اگر مقصودتان ذکر های خاص برای رسیدن به اهداف و اغراض خاصی است چنین مقوله ای از ذکر خدا خارج است و سعی کنید همراه با همه بندگان و موجودات خدا ذکر عام خدا بگویید.