دنیا-و-اخرت

وجود مبارک امام صادق طبق نقل مرحوم ابن بابویه قمی(رضوان الله تعالی علیه) فرمود: «ثَلَاثَةٌ هُنَّ فَخْرُ الْمُؤْمِنِ وَ زِینَتُهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ»؛ سه اصل است که مایه افتخار مؤمن و زینت دنیا و آخرتِ اوست: یکی «الصَّلَاةُ فِی آخِرِ اللَّیلِ»؛ نماز شب، نگه داشتن پایان شب؛ دوم هم «وَ یأْسُهُ مِمَّا فِی أَیدِی ...

از نام‌های قیامت در قرآن «یوم الحساب»[1] است، یعنی روزی که خداوند به حساب اعمال بندگان خود می‌رسد، این مطلب به قدری مسلم است که علی ـ علیه السّلام ـ آنجا که فرق میان دنیا و آخرت را بیان می‌نماید، می‌فرماید: «دنیا سرای عمل و کوشش است و نه جایگاه حساب، و آخرت جایگاه حساب است نه وقت عمل و کوشش»

قرآن کریم اجر رسالت را محبت اهل بیت قرار داد که فرمود: ﴿قُل لاَ أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی﴾

آقا این کسب و کارت را محترم بدان. شکر که کاسبی

اللَّهُمَّ انّی اسْئَلُک مِنْ عُلُوِّک بِا عْلاهُ وَ کلُّ عُلُوِّک عالٍ؛ اللَّهُمَّ انّی اسْئَلُک بِعُلُوِّک کلِّه.