همان طور که مارکس درباره ناپلئون سوم گفت، گاهی در تاریخ وقایع مشابه دو بار رخ می دهند: بار اول با مفهومِ تاریخیِ واقعی؛ بار دوم صرفا به صورت یادآوری هجوآمیزِ آن واقعه، یا به عبارتی به شکل تجسمِ مضحکِ آن رویداد که مرجعی افسانه ای آن را زنده نگه می دارد