رقص-کردی

چارلز جیمز ویلز، پزشک، جهانگرد و نویسنده انگلیسی بود که به عنوان یکی از افسران پزشکی اداره تلگراف بریتانیا در دوران قاجار به ایران سفر کرد. دکتر ویلز خاطرات خود از این سفر را در کتابی با عنوان «در سرزمین شیر و خورشید» شرح داده که با عنوان «ایران در یک قرن قبل» به فارسی ترجمه شده است. در اینجا بخش کوتاهی از خاطرات او را می‌خوانید.

در ادامه ویدئویی از رقص کردی «نوید محمدزاده و روزبه حصاری» را در شهر ایلام مشاهده می‌کنید. محمدزاده و حصاری برای اکران مردمی فیلم زودپز به این استان سفر کرده اند.

رقص‌های سنتی شرایط اجرا و فهم خود را دارند و در بستر فرهنگی خود معنادار می‌شوند. نکته مهم این است که رقص‌های سنتی، آیینی هستند؛ با این تفاوت که گاه در زمینه مذهبی و گاه در زمینه عرفی اجرا می‌شوند.

یک جامعه شناس معتقد است: حرکات آئینی «ئه لپه‌رگه»،«هه ل‍په رکی» یا رقص کردی ریشه کهنی دارد و در واقع دستمال به دست گروه رقص، نماد فرمانده یک گروه جنگی را دارد.

رقص کردی (به کردی هەڵپەڕکێ، Govend)، بخشی از آیین‌های نمایشی کردها است که بصورت گروهی و به شکل حلقه‌ای نا کامل مرکب از رقصندگان زن و مرد (گەنم و جۆ = گندم و جو) در حالیکه پنجه دست هایشان به هم گره خورده است و از چپ به راست در حرکت هستند اجرا می‌شود