روشنفکران-دینی

چکیده: دین که ماهیتی قدسی دارد و حامل پیام های جامع خداوند برای هدایت و فلاح انسان هاست، در دست روشنفکران دینی به پدیده ای صد در صد بشری تبدیل شد; تا جایی که پیام و سخن خداوند در سایه و تحت الشعاع خواست و نظر انسان قرار گرفت

چکیده: روشنفکران که در انقلاب سهمی داشتند، پس از پیروزی به دلیل چالش های درونی و بیرونی به حاشیه رانده شدند و تبدیل به روشنفکر اجتماعی شدند . از این رو، جامعه هر چه بیشتر از حکومت فاصله می گیرد، به همان نسبت بیشتر به روشنفکران خویش روی می آورد . در ایران امروز کمتر قشر اجتماعیی به محبوبیت روشنفکران وجود دارد .

چکیده: شاخص اصلی روشنفکری این است که منتقد و مخالف نظام فکری مسلط بر جامعه است . در تاریخ معاصر ایران، روشنفکران را می توان به پنج گروه دسته بندی کرد: رمانتیک ها، عقل گرایان، احیاگرها، ایمان گرایان و کسانی که در حال گذار از مدرنیته هستند . روشنفکران دینی در سال های اخیر به روشنفکران سکولار نزدیک شده اند; ولی این نزدیکی چندان قوی نیست .

شاخص اصلی روشنفکری این است که منتقد و مخالف نظام فکری مسلط بر جامعه است . در تاریخ معاصر ایران، روشنفکران را می توان به پنج گروه دسته بندی کرد: رمانتیک ها، عقل گرایان، احیاگرها، ایمان گرایان و کسانی که در حال گذار از مدرنیته هستند . روشنفکران دینی در سال های اخیر به روشنفکران سکولار نزدیک شده اند; ولی این نزدیکی چندان قوی نیست .

چکیده: نویسنده در این مقاله به بررسی دیدگاههای نواندیشان دینی درباره مسائل زنان پرداخته و این دیدگاهها را در سه محور دین، نواندیشی و مساله زنان بررسی کرده است. نویسنده معتقد است که نواندیشان دینی علاوه بر آنکه دیرهنگام و اندک به مسائل زنان پرداخته اند، نتیجه مباحث آنان در این موضوع، تفاوتی با دیدگاههای روشنفکران غیردینی و سکولار ندارد.

نوشتار زیر حاصل نظرات علیرضا علوی تبار درباره مسائل زنان از دیدگاه روشنفکری دینی است

سلسله مقالات حاضر با هدف ارائه گزارشی تفصیلی، جامع و مستند از شبهات و انتقاداتی تدوین یافته که در دو دهه  اخیر عمدتاً از سوی محافل روشنفکری دینی متوجّه فقه و اندیشه فقهی شده است، تا تصویری گویا از آراء فقه شناسی این طیف از روشنفکران، برای فقه پژوهان عرضه شود و در حدّ توان، در زمینه سازی فرآیند آسیب شناسی فقه، گامی برداشته شود

نوشتار حاضر قسمت دوم از سلسله مقالاتی است که به گزارش دیدگاه ها و انتقادهای برخی محافل روشنفکری نسبت به فقه بدون نقد عمیق آنها می پردازد. در این شماره به آراء روشنفکران دینی در خصوص رابطه انسان و خدا در گستره فقه و شریعت پرداخته شده است.

چکیده: برآمدن روشنفکری دینی از نظر تاریخی و فکری ادامه سیر تحول جریان روشنفکری در ایران بود که نگرش و دیدگاهی متفاوت از نسل‎های پیشین خود به دین ایجاد کرد