سعید-روستایی

میلاد دخانچی: در وضعیت کنونی سینما، تمایز بین اصولگرا و اصلاح‌طلب از بین رفته است و نمی‌توانید فیلمی را به طور قطع مرتبط با یک جریان بدانید و این اصلاً خبر خوبی نیست.

اصلاً انتظار نداشتند فیلم دوم سعید روستایی چنین فیلمی ساخته بشود و در آن چنین تصویری از نیروی انتظامی و از قوه قضائیه ارائه بشود.

«متری شیش و نیم» بیشتر از این که امثال ناصر را حقیر و شکست خورده نشان بدهد، آن ها را مظلوم و مُحِق نشان می دهد. همین طرفداری زیرپوستی است که این فیلم را به انتخاب اول تماشاگران تبدیل می کند.

«شبی که ماه کامل شد» فاتح مطلق سی و هفتمین دوره از جشنواره فجر شد. شبی که ماه فیلم نرگس آبیار طلوع کرد و چهارمین فیلم او موردتوجه خاص هیات داوران قرار گرفت

جشنواره سی و هفتم فجر، یک شروع جنجالی داشت. سخنان فاطمه معتمدآریا در مراسم افتتاحیه، حاشیه‌های زیادی برای این مراسم ایجاد و کرد و با شروع جشنواره، حاشیه‌ها همچنان ادامه پیدا کرد.

اغراق دیگر سعید روستایی، در دیالوگ‌نویسی است. او سینما را با نمایش و تئاتر اشتباه گرفته، یعنی هفتاد درصد از زمان فیلم‌های او به دیالوگ اختصاص دارند.

«ابد و یک روز» را فراموش کنید. سعید روستایی با «متری شش و نیم» وجهه‌ی دیگری از خود را نشان داده است که غیرقابل پیش‌بینی می‌نمود

بعد از موفقیت «ابد و یک روز»، نزد مخاطبان و منتقدان، سعید روستایی، وظیفه خطیری بر عهده داشت

* پایان فیلم خیلی به تعویق انداخته شده. برای فیلمی با زمانی بسیار طولانی نسبت به عرف معمول در سینمای ایران، پایان کشدار داشتن ضعف بزرگی است