سلبریتی‌های-پشیمان

در فضای عمومی با فیگور غمخوار مردم بودن برای خود وجهه و ویترین می‌سازند و از سوی دیگر در پستو و زندگی حرفه‌ای همدست دزدها و مفسدین اقتصادی می‌شوند.

آقا و خانم سلبریتی! شما منجی و نجات دهنده مردم ایران نیستید شما همدستان وضعیت امروز هستید. شما قاضی امروز نیستید ، شما متهم هستید

ورود شخصی و نمایشی آن‌ها به‌تنهایی دردی را دوا نکرد و در مسئله‌ای مانند انتخابات موج‌هایی مانند "هشتگ پشیمانم" را نیز به دنبال داشت.

حرف از ایران باستان و کوروش می‌زنند اما خودشان از نوک انگشتان پا تا فرق سر، در منجلاب ناهنجاری‌های غرب و مدرنیسم دست و پا می‌زنند.

میلانی که در سینما کپی‌کاری‌هایش از خطر افشا مصون ماند، در ارائه آثار نقاشی‌اش اینبار دستش رو شد و این کپی‌کاری‌ها هیاهویی بزرگی در فضای مجازی بوجود آورد.

«سلبریتی‌های دردسرسازی» مثل خانم علیدوستی با زدن رسانه ملی نفی رسانه و مرجعیت زدایی از آن در اذهان عمومی را دنبال می‌کنند.

مهین ترابی: چه لزومی دارد کمک به نیازمندان و خیریه‌ها را در فضای مجازی منتشر کنیم؟

کارهای مرحوم دری ویژگی منحصر به فرد داشتند؛ یکی بزم هنری آثار بود که آنقدر با دقت نظر و مبتنی بر یک سناریوی قوی و علمی بود در کنار آن از حفظ جهت‌گیری‌های ملی اسلامی و انقلابی غافل نشد.

سیاست یکپارچه‌ای در بینمان نیست و بلاتکلیفیم. یک روز از سلبریتی قدردانی می‌کنیم که مثلا عکس فلان شهید را در صفحه‌اش منتشر کرده است، روز بعد او را با خاک یکسان می‌کنیم

چطور سلبریتی‌ها می‌توانند این پول‌های کثیف بگیرند و در کشورهای مختلف تجارت راه بیندازند و خانه بخرند و زندگی های بین‌المللی بسازند و بعد ناگهان غم نان مردم هم بخورند؟