سوره-مهر

اولین شب ماه رمضان شام شب را یک‌جا ریخت داخل سطل و سطل را گذاشت توی فلاسک. این ظرف ابتکاری غذا را تا صبح گرم نگه می‌داشت.

یکی از آن‌ها گفت: «صحبتای ما بیشتر تخصصیه. هر مطلبی رو که لازم باشه با تو در میون بذاریم به فارسی بهت می‌گیم.»

کتاب «مهاجر عشق»؛ زندگی‌نامه شهید حاج حمید رمضانی، نوشته علیرضا مسرتی است.

در آنجا مرا «آقای ‏دارابی» صدا می‌کردند، ولی گایسلِر می‌گفت «کاظی»، که نشانه صمیمیت بین ما بود. وقتی گذری از جلوی در سلول ‏رد می‌شد، می‌پرسید «کاظی! کاظی! چطوری؟»

ما هم که از گلویمان پایین نمی‌رفت. دوباره از هر بشقاب کمی برداشتم و یک پرس غذا برایش درست کردم. بار اول و آخر شد که افطار فقط برای خودمان تهیه کردم.

یک نفر آن طرف بی‌سیم گفت: «علی جان صداتو دارم...» سرهنگ گفت: «چرا اومدی؟» اکبر گفت: «بابا حوصله‌مون سررفت بس که نشستیم. دیدیم شما خبر ندادید، گفتیم بلند شیم بیاییم سلامی عرض کنیم.»

«بمو» اثری خواندنی دربارهٔ چند و چون شناسایی قله‌ای افراخته در مرزهای غرب ایران است که بیانگر رنج‌ها و استقامت‌ها و خون‌دل خوردن‌ها و جوانمردی‌های وصف ناشدنی مردانی همچنان گمنام است.

متنی که خواننده‌اش در میانه نمی‌دانست با یک داستان طرف است یا یک مقاله جامعه‌شناسانه با محوریت تحولات استراتژیک و ژئوپلیتیک 40ساله اخیر در غرب آسیا و جهان!

«ارتداد» با همۀ معایب و محاسنش کتابی است که باید خوانده شود؛ به ویژه توسط کسانی که مرتب می پرسند: «چرا انقلاب کردید؟!»

راوی و نویسنده کتاب «تانیش» با بیان‌اینکه فرهنگ جبهه تنها دعا و توسل نبوده است، گفت: شوخی و طنز وجه تمایز خاطرات من از دوران دفاع مقدس است که در کتاب «تانیش» به نگارش درآمده است.