سیئات

«لَا تُصَغِّرْ شَیْئاً مِنَ الشَّرِّ فَإِنَّکَ تَرَاهُ غَداً حَیْثُ یَسُوؤُک»[1] کوچک شمردن گناه، خود گناهی بزرگ‌تر است

سخن از برزخیان به میان آمد، مناسب است مطالبی پیرامون اهل برزخ بیان شود؛ کسانی که در برزخ به سر می‌برند، منتظر هستند که از دوستان و آشنایان چه‌کسی به آن‌ها ملحق می‌شود، تا از او احوال دنیا را بپرسند

«لَا تُصَغِّرْ شَیْئاً مِنَ الشَّرِّ فَإِنَّکَ تَرَاهُ غَداً حَیْثُ یَسُوؤُک»[1] کوچک شمردن گناه، خود گناهی بزرگ‌تر است

سخن از برزخیان به میان آمد، مناسب است مطالبی پیرامون اهل برزخ بیان شود؛ کسانی که در برزخ به سر می‌برند، منتظر هستند که از دوستان و آشنایان چه‌کسی به آن‌ها ملحق می‌شود، تا از او احوال دنیا را بپرسند

سخن از برزخیان به میان آمد، مناسب است مطالبی پیرامون اهل برزخ بیان شود؛ کسانی که در برزخ به سر می‌برند، منتظر هستند که از دوستان و آشنایان چه‌کسی به آن‌ها ملحق می‌شود، تا از او احوال دنیا را بپرسند

«لَا تُصَغِّرْ شَیْئاً مِنَ الشَّرِّ فَإِنَّکَ تَرَاهُ غَداً حَیْثُ یَسُوؤُک»[1] کوچک شمردن گناه، خود گناهی بزرگ‌تر است

سخن از برزخیان به میان آمد، مناسب است مطالبی پیرامون اهل برزخ بیان شود؛ کسانی که در برزخ به سر می‌برند، منتظر هستند که از دوستان و آشنایان چه‌کسی به آن‌ها ملحق می‌شود، تا از او احوال دنیا را بپرسند

«لَا تُصَغِّرْ شَیْئاً مِنَ الشَّرِّ فَإِنَّکَ تَرَاهُ غَداً حَیْثُ یَسُوؤُک»[1] کوچک شمردن گناه، خود گناهی بزرگ‌تر است

همراه حق بودن هزینه دارد، هر کسی حاضر نیست این هزینه را پرداخت کند؛ با انجام حسنات و ترک سیئات، جامعه به فلاح و رستگاری می‌رسد و آرامش جامعه را فرا می‌گیرد، اما این امر به سادگی میسر نیست، گاهی باید رنج و مرارت را تحمل کرد