سیئات

سخن از برزخیان به میان آمد، مناسب است مطالبی پیرامون اهل برزخ بیان شود؛ کسانی که در برزخ به سر می‌برند، منتظر هستند که از دوستان و آشنایان چه‌کسی به آن‌ها ملحق می‌شود، تا از او احوال دنیا را بپرسند

«لَا تُصَغِّرْ شَیْئاً مِنَ الشَّرِّ فَإِنَّکَ تَرَاهُ غَداً حَیْثُ یَسُوؤُک»[1] کوچک شمردن گناه، خود گناهی بزرگ‌تر است

«لَا تُصَغِّرْ شَیْئاً مِنَ الشَّرِّ فَإِنَّکَ تَرَاهُ غَداً حَیْثُ یَسُوؤُک»[1] کوچک شمردن گناه، خود گناهی بزرگ‌تر است

سخن از برزخیان به میان آمد، مناسب است مطالبی پیرامون اهل برزخ بیان شود؛ کسانی که در برزخ به سر می‌برند، منتظر هستند که از دوستان و آشنایان چه‌کسی به آن‌ها ملحق می‌شود، تا از او احوال دنیا را بپرسند

«لَا تُصَغِّرْ شَیْئاً مِنَ الشَّرِّ فَإِنَّکَ تَرَاهُ غَداً حَیْثُ یَسُوؤُک»[1] کوچک شمردن گناه، خود گناهی بزرگ‌تر است

سخن از برزخیان به میان آمد، مناسب است مطالبی پیرامون اهل برزخ بیان شود؛ کسانی که در برزخ به سر می‌برند، منتظر هستند که از دوستان و آشنایان چه‌کسی به آن‌ها ملحق می‌شود، تا از او احوال دنیا را بپرسند

«لَا تُصَغِّرْ شَیْئاً مِنَ الشَّرِّ فَإِنَّکَ تَرَاهُ غَداً حَیْثُ یَسُوؤُک»[1] کوچک شمردن گناه، خود گناهی بزرگ‌تر است

سخن از برزخیان به میان آمد، مناسب است مطالبی پیرامون اهل برزخ بیان شود؛ کسانی که در برزخ به سر می‌برند، منتظر هستند که از دوستان و آشنایان چه‌کسی به آن‌ها ملحق می‌شود، تا از او احوال دنیا را بپرسند

سخن از برزخیان به میان آمد، مناسب است مطالبی پیرامون اهل برزخ بیان شود؛ کسانی که در برزخ به سر می‌برند، منتظر هستند که از دوستان و آشنایان چه‌کسی به آن‌ها ملحق می‌شود، تا از او احوال دنیا را بپرسند

«لَا تُصَغِّرْ شَیْئاً مِنَ الشَّرِّ فَإِنَّکَ تَرَاهُ غَداً حَیْثُ یَسُوؤُک»[1] کوچک شمردن گناه، خود گناهی بزرگ‌تر است