«لبوفسکی بزرگ»(برادران کوئن، 1998) با حرکت بوته خاری در بیابان شروع می شود. تماشاگر فکر می کند که با فیلمی وسترن رو به روست، به خصوص آن که فونت و شیوه نگارش کلمات عنوان بندی چنین تصوری را تقویت می کند. دوربین، بوته خار را تا نوک تپه دنبال می کند و بعد بوته از بالای تپه به سمت لس آنجلس معاصر و مدرن سرازیر می شود.
