شکرگزار

شکر حقیقتى عظیم، و عبادتى بزرگ، و واقعیتى سترک است، که ادا کنندهاش در میا بندگان، و در طول تاریخ اندک بوده است، چنان که قرآن مجید بر آن دلالت دارد.

مقایسه خود با کسانی که از ما امکانات و یا توانمندی ها و ویژگی های مثبت کمتری دارند، ما را در مسیر شکر می اندازد

خداوند می فرماید: «ان اشکرلله و من یشکر فانما یشکر لنفسه و من کفر فان اللّه غنی حمید» (سوره لقمان، آیه 14) هر کس سپاس گذارد جز این نیست که برای خود سپاس گزارد، زیرا خداوند بی نیاز و حمید است

نعمت پروردگار، هر نوع بهره مادی و معنوی را شامل است و بازگو کردن نعمت به قصد یادآوری و ستایش نعمت ـ نه برای غرور و فخر فروشی ـ خود، شکر نعمت محسوب می شود و بخشش آن به دیگران، نوعی بازگو کردن نعمت الهی است

مجله: بشارت -  شماره 17 در این نوشتار برآنیم تا با گشت و گذاری در باغستان همیشه سرسبز آیات و گلستان همیشه شکوفای روایات به شناسایی و معرفی عواملِ گشایش و کاستی روزی بپردازیم؛ چرا که تنها راه مطمئن برای فهم حقایق جهان هستی، روی آوری به وحی و پناه بردن به امینان وحی می باشد:

روایات باب شکر در حدى است که اگر همه آنها با شرح و توضیح لازم نوشته شود کتابى قطور یا چند جلد کتاب خواهد شد، به ناچار به بخشى از آن روایات براى نشان دادن عظمت شکرى که مورد توجه حق و اولیاء اسلام است اشاره میشود:

خداوند می فرماید: «ان اشکرلله و من یشکر فانما یشکر لنفسه و من کفر فان اللّه غنی حمید» (سوره لقمان، آیه 14) هر کس سپاس گذارد جز این نیست که برای خود سپاس گزارد، زیرا خداوند بی نیاز و حمید است

مقایسه خود با کسانی که از ما امکانات و یا توانمندی ها و ویژگی های مثبت کمتری دارند، ما را در مسیر شکر می اندازد

مجله: بشارت -  شماره 17 در این نوشتار برآنیم تا با گشت و گذاری در باغستان همیشه سرسبز آیات و گلستان همیشه شکوفای روایات به شناسایی و معرفی عواملِ گشایش و کاستی روزی بپردازیم؛ چرا که تنها راه مطمئن برای فهم حقایق جهان هستی، روی آوری به وحی و پناه بردن به امینان وحی می باشد:

یک انگیزه برای ناشکری کردن این است که انسانها خود را سزاوار نعمت خداوند می دانند، مثل این که از خدا طلبی دارند، در حالی که آنچه خدا به بنده عطا می کند، عین تفضّل و ترّحم است و کسی به عمل و عبادت، استحقاق نعمت پیدا نمی کند.