نویسنده با انتقاد از تحلیل هایی که بر اساس تقسیم نیروهای اجتماعی ایران به محافظه کار و اصلاح طلب و امثال آن صورت می گیرد، معتقد است که بهترین مدل برای توضیح نیروهای دست اندرکار اجتماعی، که می تواند به تحلیل درستی از جنبش اصلاحات ایران بینجامد، مدلی ترکیبی است که بر اساس منافع طبقاتی و همراه با یک تشخیص ایدئولوژیک شکل گرفته باشد