عبودیت

درباره توجه خداوند متعال به انسان، حداقل شش آیه در قرآن کریم آمده است که نشان می‌دهد انسان گل سر سبد آفرینش است.([1])

علّت همه شرافت و منزلت‌ هایی که خداوند به ایشان عنایت فرموده این است که بنده برگزیده حقّ می ‌باشد و هر چه از مقامات و کمالات دارد، به حقّ سبحانه منتسب است و آن را از ناحیه عبودیت به دست آورده است.

سخن امیرمؤمنان(ع) مانند کلام حق و کلام همه انبیای الهی از استحکام ظاهری و باطنی برخوردار است و آنچه را که آن حضرت بیان نموده، صحیح و حق و مطابق با واقع است و تا ابد قابل ابطال و رد نیست؛ زیرا:

درباره توجه خداوند متعال به انسان، حداقل شش آیه در قرآن کریم آمده است که نشان می‌دهد انسان گل سر سبد آفرینش است.([1])

عرفان اسلامی به عنوان یکی از حوزه های فکری عالم اسلام، بسیاری از مفاهیم دینی را که در حوزه های مختلف علوم دیگر از آن سخن به میان آمده، از منظر خاص خود و گاهی با معنی متفاوت از آن ها تعریف کرده و مورد بحث قرارداده است

برگرفته از مقدمه کتاب «آداب المریدین»

انسان در جهان بینی اسلامی داستانی شگفت دارد. انسانِ اسلام تنها یک حیوان مستقیم القامة که ناخنی پهن دارد و با دو پا راه می رود و سخن می گوید نیست؛ این موجود از نظر قرآن ژرف تر و مرموزتر از این است که بتوان آن را با این چند کلمه تعریف کرد.

درباره عبادت امام مجتبی علیه السلام روایت است که آن حضرت در زمان خویش عابدترین، زاهدترین و برترین مردم به شمار می‌رفت. هنگامی که حج به جا می‌آورد، بسیاری از اوقات با پای برهنه از مدینه تا مکه می‌رفت.

سیاست «مدیریت جامعه برای پیاده کردن دستورات شرع مقدس در حیطه جامعه» یا «مدیریت جامعه انسانی در روابط گوناگون اجتماعی» است

معراج، داستان عروج عبد برگزیدۀ خداست که عاشقانه از مرز عالم خاک تا بام افلاک پر کشید.