عرفان-اسلامی

الف) پشتیبانی و تأیید محتوایی (تأیید عام)

رازپوشی  یکی از عللی که باعث شد عارفان سخنشان را در پرده ی راز و به طرزی پوشیده و مبهم بیان کنند، رازپوشی از اغیار بوده است

عرفانی قابل تایید است که بر اساس آیات قرآن کریم و احادیث و گفتار و سیره اهل بیت باشد . بر اساس این عرفان انسان آراسته به اخلاق و فضائل انسانی می شود و از محرمات و گناهان و از رذائل و زشتی های اخلاق اجتناب می کند.

رازپوشی  یکی از عللی که باعث شد عارفان سخنشان را در پرده ی راز و به طرزی پوشیده و مبهم بیان کنند، رازپوشی از اغیار بوده است

عرفانی قابل تایید است که بر اساس آیات قرآن کریم و احادیث و گفتار و سیره اهل بیت باشد . بر اساس این عرفان انسان آراسته به اخلاق و فضائل انسانی می شود و از محرمات و گناهان و از رذائل و زشتی های اخلاق اجتناب می کند.

صبر به (فتح صاد) و (سکون باء) در لغت به معنی «شکیبایی» در نظر گرفته می‌شود و در اصطلاح، ترک شکایت به غیر خدا از رنج و درد و آلام است، نه به خدا. چنان‌که خداوند تعالی ایوب(ع) را به صبری که ورزیده بود، تمجید فرمود: { إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِراً }[1]؛ پس اگر بنده در رفع خسران‌ها و ضررها خدای را بخواند، از لحاظ صبر بر او عیب و نقصی نیست.[2]

صبر به (فتح صاد) و (سکون باء) در لغت به معنی «شکیبایی» در نظر گرفته می‌شود و در اصطلاح، ترک شکایت به غیر خدا از رنج و درد و آلام است، نه به خدا. چنان‌که خداوند تعالی ایوب(ع) را به صبری که ورزیده بود، تمجید فرمود: { إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِراً }[1]؛ پس اگر بنده در رفع خسران‌ها و ضررها خدای را بخواند، از لحاظ صبر بر او عیب و نقصی نیست.[2]

صبر به (فتح صاد) و (سکون باء) در لغت به معنی «شکیبایی» در نظر گرفته می‌شود و در اصطلاح، ترک شکایت به غیر خدا از رنج و درد و آلام است، نه به خدا. چنان‌که خداوند تعالی ایوب(ع) را به صبری که ورزیده بود، تمجید فرمود: { إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِراً }[1]؛ پس اگر بنده در رفع خسران‌ها و ضررها خدای را بخواند، از لحاظ صبر بر او عیب و نقصی نیست.[2]

صبر به (فتح صاد) و (سکون باء) در لغت به معنی «شکیبایی» در نظر گرفته می‌شود و در اصطلاح، ترک شکایت به غیر خدا از رنج و درد و آلام است، نه به خدا. چنان‌که خداوند تعالی ایوب(ع) را به صبری که ورزیده بود، تمجید فرمود: { إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِراً }[1]؛ پس اگر بنده در رفع خسران‌ها و ضررها خدای را بخواند، از لحاظ صبر بر او عیب و نقصی نیست.[2]