عصمت-امام

امام علی النقی پیشوای دهم شیعیان و دوازدهمین نور از انوار عصمت و طهارت، در نیمه ذی الحجه سال 212، در محلی در حوالی مدینه، چشم به جهان گشود و با نور وجودش جهان را غرق در سرور کرد و لطف خدا از دریچه پر فیض وجودش جاری شد

امام علی النقی پیشوای دهم شیعیان و دوازدهمین نور از انوار عصمت و طهارت، در نیمه ذی الحجه سال 212، در محلی در حوالی مدینه، چشم به جهان گشود و با نور وجودش جهان را غرق در سرور کرد و لطف خدا از دریچه پر فیض وجودش جاری شد

اعتقاد شیعه امامیه این است که امام و پیشوای امت اسلامی پس از پیامبر اکرم(ص) باید از خطا و گناه معصوم باشد. آنان بر این عقیده از راه عقل و وحی دلیل آورده اند. در نوشتار پیشین دلایل عقلی آنان را مطرح نمودیم. در این نوشتار به تبیین دلایل وحیانی آن، از منظر قرآن کریم می پردازیم.

امام علی النقی پیشوای دهم شیعیان و دوازدهمین نور از انوار عصمت و طهارت، در نیمه ذی الحجه سال 212، در محلی در حوالی مدینه، چشم به جهان گشود و با نور وجودش جهان را غرق در سرور کرد و لطف خدا از دریچه پر فیض وجودش جاری شد

گفتیم که شیخ صدوق(ره) در «باب الامامة» از کتاب الهدایه خود پس از بیان مبانی امامت و اصول اعتقاد شیعه در این زمینه، به موضوع معرفت امامان پرداخته و در ذیل بابی با عنوان «باب شناخت امامانی که پس از پیامبر خدا(ص) حجت های الهی بر مردم هستند» به تفصیل در این زمینه سخن گفته است.

جانشین پیامبر صلی الله علیه و آله ضامن تداوم حیات دین و پاسخگوی نیازهای بشر است. او شخصیت ممتازی است که به تناسب جایگاه والای پیشوایی و رهبری، دارای صفت تقوا و پرهیزکاری و برخوردار از ملکه عصمت است

 بعد از اثبات اینکه امامت،منصبی است الهی که خدای متعال به علی بن ابی طالب و فرزندانشان (ع) عطا فرموده است می توان عصمت ایشان را از این آیه شریفه،استنباط کرد: لا ینال عهدی الظالمین[1]  که اعطاء مناصب الهی را به کسانی که آلوده به گناه باشند نفی می کند.