غضب

نمونه هایی ازکظم غیظ درسیره ی ائمه اطهار (ع) وعلماء ربانّی: امام سجاد (ع) و کظم غیظ: آورده اند که روزی یکی از خدمتکاران امام سجاد (ع) درهنگام شست وشوی سر وصورت آن حضرت، ظرف آب از دستش افتاد وسر مبارک امام (ع) را زخمی کرد

معنای لغوی «خشم»   «خشم» درلغت، به غضب، غیظ، قهر، سخط، برآشفتگی ومقابل خشنودی معنا شده است(1) معنای «غیظ»: کلمه «غیظ» درلغت به معنای خشم یا سخت ترین خشم یا تیزی آن است (2) و دراصطلاح، حالت برافروختگی وهیجان فوق العاده روحی است که پس از رویارویی با ناملایمات به انسان دست می دهد

افراط در خشم این است که این صفت چنان بر آدمی چیره شود که از اختیار عقل و شرع خارج گردد، و دراین صورت بصیرت از انسان سلب شده وقدرت تفکر را از دست می دهد، اختیار نفس از کف او خارج می گردد و از دیدن عبرت ها کور و از شنیدن مواعظ کر می شود

عصبی بودن واکنشی است که به سبب تکرار شدن آموخته شده است تا فرد در برابر یاس و ناکامی، آنها را از خود بروز دهد

خداوند متعال یکی از مهم ترین ویژگی های انسان های الهی و پارساپیشه را، کظم غیظ و عفو از مردم می شمارد و می فرماید: والکاظمین الغیظ و العافین عن الناس و الله یحب المحسنین آل عمران/134؛ و خشم خود را فرو می برند و از خطای مردم در می گذرند و خدا نیکوکاران را دوست دارد

خشم چیست؟ خشم احساسی طبیعی در انسان است که همه ی افراد آن را به نوعی تجربه می کنند. هر وضعیتی که ما را ناکام کند باعث ایجاد احساس خشم می شود

هر انسانی دوست دارد که بهترین ها را بشناسد و بدان عمل کند، زیرا فطرت انسانی همانند یک دستگاه پیشرفته عمل می کند و افزون بر اینکه خوب و بد را می شناسد به خوبی و نیکی هم گرایش دارد و از زشتی و بدی گریزان است، اما به دلیل اینکه انسان ها به وسیله گناهان و خطاها و اشتباهات، به این دستگاه زیان می رسانند، نمی توانند به طور طبیعی آنچنان که باید و شاید از ...

توصیه‌های دکتر محمدمهدی قاسمی برای غلبه بر عصبانیت   همه ما با واژه‌هایی چون خشم، غضب، پرخاش، پرخاشگری، تندمزاجی و کلمات مشابه آنها آشنا هستیم و در زندگی بارها آن را تجربه کرده‌ایم

بدان که علاجِ آن موقوف است بر چند چیز: اول آن که سعی کند در اِزاله ی اسبابی که باعثِ هیجانِ غضب می شود مثلِ فَخْر و کِبْر و عُجْب و غرور و لِجاج و