فقر-مسکن

قدرت درآمد خانوارهای کشور در سال 1402، «مدت زمان انتظار برای خرید مسکن» را 15 سال کاهش داد و به «59 سال» رساند؛  در تهران اما این ماراتن از 112 سال به «152 سال» افزایش پیدا کرد دو علت فرسایشی‌‌تر شدن «مسیر خرید خانه‌‌اول» در پایتخت بررسی شد

فقر مسکن یا محرومیت خانوار از دسترسی به مسکن طی دو دهه گذشته همواره صعودی بوده است، در بهترین شرایط در برخی برهه‌های زمانی شیب رشد این محرومیت کاهش یافته، اما همچنان روند افزایشی حفظ شده است. مطابق تعریف جهانی خانواری به مسکن در استطاعت دسترسی دارد که هزینه مسکن او، کمتر از 30‌درصد کل هزینه‌های خانوار باشد.

مرکز پژوهش‌‌های مجلس برای «کاهش فقر مسکن» و «احیای دسترسی خانوارها به آپارتمان اجاره‌‌ای در کنار بهبود قدرت خرید» از بسته سیاستی- عملیاتی حاوی 5 راهکار ممکن و قابل اجرا توسط دولت (چهاردهم) رونمایی کرد

در تعریفی که پیش از این از سوی دفتر اسکان بشر سازمان ملل متحد (هبیتات) ارائه شده، دو معیار برای تعریف فقر مسکن وجود دارد؛ اولین معیار فقر مسکن، عدم‌برخورداری محل سکونت افراد یا مسکن خانوار از امکانات حداقلی یک واحد مسکونی معمولی است و معیار دوم، اختصاص بیش از 30‌درصد سبد هزینه‌ای خانوارها به هزینه تامین مسکن است.