قرآن-همه-جا

رقیب همان حافظ است، کسی که مراقب چیزی است و با مراقبت و رعایت همیشگی به محافظت آن می‌پردازد. بعید نیست که در اصلش بین آن و رقبه (گردن) رابطه‌ای باشد؛ گویی به کشیده شدن گردن در اثنای توجه و مراقبت اشاره دارد

بسیارى از مردم یا از ترس جهنم و یا به شوق بهشت عبادت مى کنند و اگر بهشت و دوزخى در کار نبود، تن به عبادت نمى دادند. بنابراین بهشت و جهنم دو نعمت برزگ الهى است که انسان را کم کم به سمت محبوب دو سرا مى کشاند. قرآن نیز با توجه به اینکه مخاطبانش تمامى انسان ها هستند، بر هر سه جنبه بندگى آزادگان، بردگان و تاجران تأکید کرده است.

«بنده خالص خدا قرآن را پیشوا و امام خود قرار داده؛ هر جا قرآن فرود آید، او بار خویش را همانجا فرود مى آورد و هر جا قرآن منزل کند او آنجا را منزلگاه خویش مى گرداند»

کسانى که به جاى قانون خداوند به سراغ قوانین بشرى مى روند مانند کسانى هستند که دفترچه راهنماى سازنده را کنار گذاشته و از دیگران نحوه استفاده از آن را مطالبه مى کنند

قرآن مى فرماید: «مَن جاءَ بالحَسنَة فلهُ عَشر أمثالها» (سوره انعام، آیه 160) هر کس کار شایسته اى بیاورد، ده برابر پاداش دارد

قرآن مجید متضمن کلیات برنامه زندگی بشر است. زیرا آیین اسلام که بهتر از هر آیین دیگری سعادت زندگی بشر را تامین و تضمین می کند از راه قرآن مجید به دست مسلمانان رسیده است و مواد دینی اسلام که یک سلسله معارف اعتقادی و قوانین اخلاقی و عملی است ریشه اصلی آنها در قرآن مجید می باشد.

برای انس بیشتر با قرآن، ذائقه سازی اولین گام فرهنگ سازی است. هم چنان که غذای خوب را تا مزه نکنی، خوشمزگی آن آشکار نمی شود

از جمله مبانی مهم در تفسیر، جامعیّت قرآن از نظر مخاطبان و آموزه های آن در زندگی بشر است. مقصود از جامعیّت قرآن « شمول و فراگیر بودن آیات و آموزه های آن به همه ی شئون زندگی بشر در تمامی دوران ها و اعصار » با هدف هدایت انسان است

انتخاب هر بتى به هر صورت و شکل و به هر کیفیت و تحت هر عنوان و در یک کلمه قرار دادن هر معبودى در کنار معبود حق و مؤثر دانستن آن در زندگى چه زندگى مادى و چه معنوى و اعتقاد به این که این بت یا آن بت مظهر قدرتى نامرئى است، و در صورت پرستیده شدن امور زندگى به اصلاح مى آید، امرى باطل، خیالى، واهى و پوچ است، و عبادت و بندگى در برابر او عین ضلالت و گمراهى ...

رقیب همان حافظ است، کسی که مراقب چیزی است و با مراقبت و رعایت همیشگی به محافظت آن می‌پردازد. بعید نیست که در اصلش بین آن و رقبه (گردن) رابطه‌ای باشد؛ گویی به کشیده شدن گردن در اثنای توجه و مراقبت اشاره دارد