قرن-دوم

قـرن اول هجری قمری حوادث تلخی برای اهل بیت پیامبر (ص) به همراه داشت. شهادت امام حسین(ع) و هفتاد دو تن از یاران ایشان در محرم سال 61 هجری قمری یکی از جان گدازترین و تأثیرگذارترین این حوادث بود

از شیوه های مطلوب، در راستای شکوفا ساختنِ فرهنگ دینی و عُمق بخشیدن به باورهای مذهبی، بازشناسی چهره های شکوهمند تاریخ تشیّع است؛ آنانی که در مکتب امامان بزرگوار، به جایگاه رفیع از عظمت ها و برتری ها، دست یازیدند.

در این نوشتار، به یکی دیگر از این ستارگان حرم اهل بیت علیهم السلام پرداخته می شود.

علی بن الحسین علیه السلام در تمامی ماه مبارک رمضان شب ها را به نماز می ایستاد و به هنگام سحر، خداوند را با این دعا می خواند: «الهی لاتؤدبنی بعقوبتک و لاتمکر بی فی حیلتک. من این لی الخیر یا رب...»

ابوالقاسم برید بن معاویه عجلی(کوفی عربی)فرزند معاویه بن ابی حکیم عجلی بود. از پدرش چندان اطلاعی در دست نیست.

بعد از شهادت امیرمؤمنان علی علیه السلام و امام حسین علیه السلام دوره سلطه جنایت پیشگانِ بنی امیّه در قلمرو جهان اسلام، آغاز شد.

پژوهش حاضر درباره محدثی بزرگ و بلندمرتبه، رزمنده، مجاهدی شجاع و جانبازی بزرگوار است که در روزگار حاکمیت سیاه خاندان دین ستیز و ستم گستر بنی امیه، در جبهه حق علیه باطل به نبردی جانانه پرداخت و دست خویش را تقدیم حق و عدالت کرد

ورود اسلام به ایران و گرایش ایرانیان به این دین مبین، یکی از مهم ترین حوادث تاریخی، برای ملت ایران است. گرچه اسلام با شتاب خیره کننده ای در ایران پیش رفت؛ ولی حاکمیت عقیدتی اسلام بسیار آرام و ریشه دار صورت پذیرفت و توجه اسلام به حق و عدالت اجتماعی از مهم ترین عوامل گرایش ایرانیان به اسلام بود.

پس از دست یابی بنی امیّه به قدرت و حاکمیّت حاکمان ستم پیشه و جنایت کار، این سلسله منحوس، با به وجود آوردن جوّ فشار و خفقان، نگذاشت جریان اصیل و چهره درخشان اسلام ناب، که در راه و روش و سخنان امامان اهل بیت علیهم السلام نماد و جلوه می یافت، مطرح شود

در سال 132 هجری، رژیم خودکامه و ستمگر بنی امیه، پس از 91 سال حکومت، سرانجام در آستانه سقوط قرار گرفت و با کشته شدن مروان بن محمد (126 - 132) منقرض شد و حکمرانان عباسی حکومت استبدادی خویش را آغاز کردند