لغتنامهی دهخدا افترا را «نسبت دروغ دادن به کسی، تهمت و اسناد خیانت» بیان کرده است. در قرآن کریم نیز بهکرات از این واژه و مشتقات آن که از رذایل اخلاقی کافران در مقابل خداوند و رسالت پیامبرش بوده،استفاده و بهشدت نکوهش شده است، زیرا از بزرگترین و زشتترین گناهان بهشمار میرود.