قوه-مقننه

محمدباقر نوبخت در سال‌های 1384 تا 1391 تندترین انتقادات را نسبت به لوایح بودجه‌ای که دولت‌های نهم و دهم تدوین می‌کردند، بیان می‌کرد.

اگر رئیس جمهور در ایران هیچ اختیاری ندارد، پس چرا اصلاح‌طلبان در شرایطی که هنوز حدود 7 ماه تا انتخابات زمان باقی مانده، حداقل 26 کاندیدا را در نظر گرفته‌اند؟!

دولتمردان تاکید کرده بودند که در دی ماه 94 تمامی تحریم ها یکباره لغو خواهد شد. در آن مقطع هیچ خبری از ترامپ نبود و اتفاقا جو بایدن، معاون اول رئیس جمهور بود. پس چرا تحریم ها یکباره لغو نشد!؟

گویا زیباکلام و همفکران وی از اینکه کارگران کارخانه آردداران بیکار نشده اند، ناراحت هستند. یا شاید از اینکه صدای مردم خوزستان بجای شانتاژ بی بی سی، بدون واسطه توسط مقامات ارشد شنیده شده، پریشان هستند.

تخریب‌ها نشان میدهد همان جریانی که با اسم «دموکراسی» و «قانون‌گرایی» دو دهه است که بازیگر میدان سیاست هستند، بر خلاف دعاوی خود، هیچ علاقه‌ای به نقش‌آفرینی مجلس در استیفای حقوق عامه ندارند.

«رویارویی تهران-واشنگتن، این بار در آسمان». این تیتر خنثی که با ادبیاتی مشابه رسانه های معاند تنظیم شده است، این پیام را به مخاطب می دهد که هر دو طرف در ماجرای اخیر به یک اندازه مقصر بوده اند.

در جواب جنگ روانی افراطی‌های اصلاحات، باید گفت که اعتبار جایگاه مجلس زمانی مخدوش شد که مدیر بی‌کفایتی چون وزیر راه سابق سه بار برای استیضاح به مجلس فراخوانده شد و با زد و بند پیروز بیرون آمد.