مجتبی

پیشوای دوّم جهان تشیّع، اوّلین ثمره زندگی مشترک علی(ع) و زهرا(س) دیده به جهان گشود.(1)

درنیمه رمضان سال دوم یا سوم (1) هجری ستاره ای دیگر در آسمان امامت و ولایت بدرخشید و با نور خود جهان را منور ساخت

پانزدهم ماه مبارک رمضان، سالروز ولادت امام مجتبی علیه السلام است، به همین مناسبت به نشر این مقاله پرداختیم

یکی از رسالت های مهم امامان معصوم تبلیغ دین، بیان احکام و تفسیر قرآن است. میراث قرآنی باقی مانده و ارزشمند وجود مبارک امام حسن مجتبی7 از نمونه های اعلی و عظیم ذخایر تفسیری معصومان8 است. در این مقاله با نگرش قرآنی و تفسیری امام حسن مجتبی7 آشنا می شویم.

ای امام مجتبی! ای فاتح اقلیم جود

1- قیل له علیه السلام: فما الحلم؟ قال علیه السلام: کظم الغیظ و ملک النفس.» (تحف العقول، ص 227)

مهمترین و حساسترین بخش زندگانی امام مجتبی علیه السلام، که مورد بحث و گفتگوی فراوان واقع شده و موجب خرده گیری دوستان کوته بین و دشمنان مغرض یا بی اطلاع گردیده است، ماجرای صلح آن حضرت با معاویه و کناره گیری اجباری ایشان از صحنه خلافت و حکومت اسلامی است.