نظریه-نسبیت-عام

تجزیه‌و‌تحلیلی از میلیون‌ها کهکشان نشان می‌دهد نحوه تکامل و تجمع آن‌ها در طول میلیاردها سال با پیش‌بینی‌های آلبرت اینشتین سازگار است.

دانشمندان "موسسه فیزیک فرازمینی ماکس پلانک" (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics) با بررسی انجام شده توسط تلسکوپ "وی‌ال‌تی" برای اولین بار شاهد چرخش یک ستاره در مدار سیاهچاله ابرجرم در مرکز کهکشان راه شیری بودند و این همان چیزی است که آلبرت اَینشتَین فیزیکدان نظری آلمانی در نظریه نسبیت عام خود پیش‌بینی کرده بود.

ستاره شناسان از مشاهدات 14 ساله روی یک تپ‌اختر در فاصله 25 هزار سال نوری از زمین برای تایید مجدد نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین استفاده کردند.

یک کمپین رصدی به رهبری رصدخانه جنوبی اروپا (ESO)، سرانجام مدارکی بر اثبات اصول گرانشی اینشتین در محیط پرتنش ابرسیاهچاله‌ها یافتند.

محققان دانشگاه پورتموث با انجام محاسبات فوق‌العاده دقیق، نظریه نسبیت آلبرت اینشتین را در سطح کهکشانی بررسی کردند.

در سال 1915 اینشتین نظریه نسبیت عام را مطرح کرد که به مفهوم گرانش می پرداخت و درک ما از جهان هستی را متحول کرد. در سال های پس از آن دانشمندان تأیید کرده بودند که این تئوری در منظومه خورشیدی صادق است ولی تا پیش از این صحت آن در فراتر از منظومه ما تأیید نشده بود، تا اینکه برای اولین بار این موضوع تأیید شده است.