نفس-عمیق

اکسیژن به‌ عنوان حیاتی‌ترین عنصر، نقش بسیار مهمی در زندگی انسان ایفا می‌کند؛ به‌ گونه‌ای که امکان حیات بدون آن وجود ندارد. به‌ دلیل اهمیت موضوع، شناخت اکسیژن، نقش آن در بدن و استفاده درست از آن حیاتی است.

آنچه درباره آثار پرویز شهبازی و شکل ساختشان همیشه جالب‌توجه بوده، نه داستان ویژه یا خط روایی پررنگ که روایت آدم‌ها و کاراکترهای درون فیلم بوده است

اولین بار این اسم را حوالی چهار سال پیش شنیدیم. شهرام شاه‌حسینی، کارگردان بی‌خطری که تنها چند فیلم تجاری باکیفیتی معمولی از او دیده بودیم، فیلم جدیدی را کلید زده بود که فیلم‌نامه‌اش را پرویز شهبازی نگاشته و با توجه به جو استریلیزه آن سال، بازیگران حساسیت‌برانگیزی را هم در تیم خود داشت

نیستی چه دلربا و دل‌خوش چه زود به سراغ ما آمد از جهان چه می‌خواستیم لباسی که ما را گرم کند لیوانی از شیر گرم و حدسی از روزی که پایان ندارد*

مالاریا مانند نفس عمیق با محوریت جوانانی ساخته شده که هویتی ندارند و با خشونتی که در رفتارشان است اعلام می کنند که از جامعه طلبکارند. شهبازی این بار قصه دو جوان شهرستانی را روایت می کند که به تهران آمده اند و درگیر اتفاقاتی ناخواسته می شوند.

«مالاریا» آخرین ساخته پرویز شهبازی که در سی و چهارمین جشنواره فجر به نمایش درآمد، به‌واسطه حضورهای بین‌المللی‌اش و موفقیتش در جشنواره‌های خارجی، نسبت به فیلم‌های هم‌دوره خود کمی دیرتر و به‌تازگی اکران شده است

باور بر این است که تنفس عمیق پیام هایی را به مغز ارسال می کند تا ضربان قلب را کند سازد، گوارش را بهبود ببخشد و احساس آرامش و تندرستی را افزایش دهد، از این رو ترشح هورمون های استرس، مانند کورتیزول، را کاهش می دهد.

استرس به مترادفی برای زندگی سریع امروزه تبدیل شده است. استرس یکی از علل اصلی برای ضعف سلامت روانی و جسمانی است