نه‌ی-از-منکر

تعریف و برداشتی که از امر به معروف و نهی از منکر می شود ، بر حسب نوع معنایی که از واژه «معروف» و «منکر» اراده می شود و نیز بر حسب تفسیری که از امر و نهی و مصادیق و مراتب آن می شود و بالاخره بر حسب مرجع اعمال کننده آن یعنی آمر و ناهی ، متفاوت می باشد.

یکی از فروع دین که جایگاه تعیین کننده دارد و سفارش اکید به آن شده است، موضوع امر به معروف و نهی ازمنکراست

یکی از فروع دین که جایگاه تعیین کننده دارد و سفارش اکید به آن شده است، موضوع امر به معروف و نهی ازمنکراست

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: یک انسان گنهکار در میان مردم، همانند فرد ناآگاهی است که با گروهی سوار کشتی شده و آن گاه که کشتی در وسط دریا قرار می گیرد، تبری برداشته و به سوراخ نمودن جایگاه خود می پردازد، هر کسی به او اعتراض می کند او در پاسخ می گوید: من در سهم خودم تصرف می کنم؛ به یقین این یک حرف احمقانه است

حضرت آیت الله صافی گلپایگانی در نوشتاری به مناسبت ماه محرّم الحرام تصریح کردند: یکی از واجبات بزرگ و فرایض مهمّ اسلامی که شرعاً و عقلاً اهمیت آن معلوم گشته و تأکیدات فراوانی نسبت به آن شده و بقای احکام و شریعت، وابسته به آن است، امر به معروف و نهی از منکر است.

جامعه بر اساس اهداف، معیارها و اصول خاصی شکل می گیرد. فلسفه وجودی هر جامعه ای دستیابی به اهدافی چون آرامش و آسایش است که از طریق روش هایی تحقق می یابد

قال الله تبارک و تعالی: یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَطِیعُواْ اللّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنکمْ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِی شَیءٍ فَرُدُّوهُ إِلَی اللّهِ وَالرَّسُولِ إِن کنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْیوْمِ الآخِرِ ذَلِک خَیرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِیلاً[1]

امر به معروف و نهی از منکر از ضرریات اسلام و مورد اجماع و اتفاق عموم مسلمین است. اختلافاتی که هست مربوط است به حدود و شروط آنها