پزشکیان برخلاف همتی، یک سخنران ماهر است. همتی از قدرت کلام برخوردار نبود و وقتی عصبانی میشد، توانایی استفاده از فرصتهای مناظره را نداشت و به راحتی میدان را به رقیب واگذار میکرد. پزشکیان نهجالبلاغه را از بر است. او میتواند در برخورد با زاکانی و جلیلی، از نهج البلاغه استفاده موضوعی کند.