کودک-بیش-فعال

پسران نوجوان در مدرسه با موانعی روبرو هستند: آن‌ها اغلب در کلاس درس بیقرار و ناآرام‌اند و مهارت‌های کلامی‌شان عقب‌تر از دختران نوجوانی است که ADHD دارند (یا دخترانی که این اختلال را ندارند)

از گفتن کلماتی مانند نکن، دست نزن، بشین بچه، بیا اینجا، دیگر خسته شده بود، شیطنت‌های فرزندش در روز او را از تمام کار‌های روزمره‌اش عقب انداخته بود.

از یک پدر و مادر خوب به یک پدر و مادر عالی برای یک فرزند بیش فعال شدن، ساده‌تر از آنچه تصور می‌کنید است. فقط کافیست اصلاحات کوچکی در شیوه‌های فرزند پروری‌تان و شیوه‌ی تعامل با فرزندتان انجام دهید و بدانید چه واکنشی به رفتار‌های او نشان دهید بهتر است.

اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)، الگویی از مشکلات شناختی (مشکلات حافظه و تمرکز و بی توجهی) است که معمولاً در کودکی ایجاد می‌شوند و در پسران بیشتر رخ می‌دهد.

استعداد بعضی از کودکان کاملا برای اطرافیان قابل مشاهده است اما برخی دیگر ممکن است استعدادهای پنهانی داشته باشند که در قالب پرحرفی، خیال بافی، انرژی زیاد و یا حتی سورفتار خودشان را نشان دهند. در این مقاله سعی می کنیم شما را با نشانه های استعداد پنهان کودک و شیوه های پرورش و شکوفایی آنها آشنا کنیم.

 

والدین باید این واقعیت را بپذیرند که مغز بچه‌های بیش فعال نسبت به مغز سایر بچه‌ها، عملکرد متفاوتی دارد. درست است که بچه‌های بیش فعال همچنان می‌توانند یاد بگیرند که چه چیزی قابل قبول و چه چیزی غیر قابل قبول است، اما اختلالی که دارند باعث می‌شود آنها دست به رفتارهای ناگهانی و تکانشی بزنند.

بزرگ کردن هر کودکی به آموزش والدین نیاز دارد اما کودکی بیش فعال نیروی ویژه ای را می طلبد. اگر به عنوان والدین کودک، نقش خود را به خوبی در مقابل همه کسانی که در درمان کودک شرکت دارند – مانند معلمان، پزشک، روانشناس و حتی سایر اعضای خانواده – ایفا کنید، مهمترین و بهترین مدافع کودک هستید

وارد یک مهمانی می شوید که می بینید کوچولوی شما از سر و کله ی میزبان بالا می رود و آرام و قرار ندارد