داروهای ضد درد ، ضد التهاب و ضد تب

&#۸۲۱۱; ضد دردهای غیر مخدر و یا داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NON-STEROIDAL ANTI INFLAMMATORY DRUGS)(NSAIDs):

– ضد دردهای غیر مخدر و یا داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی
(NON-STEROIDAL ANTI INFLAMMATORY DRUGS)(NSAIDs):

این دسته از داروها دارای اثر ضد درد، ضد التهاب و ضد تب میباشند.

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی:

1-آسپرین(ASPIRIN) و یا استیل سالیسیلیک اسید(ACETYLSALICYLIC ACID=ASA)

2-دیکلوفناک(DICLOFENAC)

3-ایبوپروفن(IBUPROFEN)

4-مفنامیک اسید(MEFENAMIC ACID)

5-ناپروکسن(NAPROXEN)

6-کتوپروفن(KETOPROFEN)

7-سولینداک(SULINDAC)

8-پیروکسیکام(PIROXICAM)

9-ملوکسیکام(MELOXICAM)

10-تولمتین(TOLMETIN)

11-نابومتون(NABUMETONE)

12-ایندومتاسین(INDOMETHACIN)

13-اتودولاک(ETODOLAC)

14-اگزاپروزین(OXAPROZIN)

15-فنیل بوتازون(PHENYLBUTAZONE)

16-سلکوکسیب(CELECOXIB)

17-فلور بیپروفن(FLURBIPROFEN)

18-نیمسولاید(NIMESULIDE)

19-مکلوفنامات(MECLOFENAMATE)

نکته:استامینوفن(ACETAMINOPHEN) و یا پاراستامول(PARACETAMOL) اثر ضد التهابی بسیار اندکی داشته و جزو دسته ضد دردهای غیر استروئیدی قرار نمی گیرد. استامینوفن را میتوان به عنوان یک ضد درد و تب بر استفاده کرد. استامینوفن بر خلاف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی بروی عملکرد انعقاد خون اثری نداشته و همچنین باعث تحریک گوارشی نیز نمی گردد، اما مصرف بی رویه آن باعث آسیب به کبد میشود.

مکانیسم اثر:

با مهار آنزیمهای سیکلواکسیژناز 1 (CYCLOOXYGENASE-1)(COX-1) و سکلواکسیژناژ 2 (COX-2) سنتز پروستاگلاندین ها(PROSTAGLANDINS) و ترومباکسان(THROMBOXANE) از آراکیدونیک اسید(ARACHIDONIC ACID) را متوقف میسازد. پروستاگلاندین ها کارکردهای متفاوتی در بدن دارند، از جمله ایجاد التهاب، درد و تب-حمایت از عملکرد پلاکت های خون-محافظت از پوشش معده-جریان خون طبیعی کلیه ها و غیره.

موارد مصرف:

برای کاهش درد، التهاب و تب.

1-آرتروز وآرتریت.

2-سردرد و میگرن.

3-قاعدگی دردناک.

4-درد استخوانها و مفاصل.

5-کنترل درد.

6-تب (به ویژه ایبوپروفن، ناپروکسن و استامینوفن)

7-رگ به رگ شدگی و کشیدگی عضلات.

8-دندان درد و کمر درد.

9-تسکین درد ناشی از سنگ کلیه.

10-نقرس حاد.

11-پیشگیری از سکته مجدد (آسپرین)

موارد منع مصرف:

1-در صورت سابقه حساسیت به هر یک از این داروها.

2-مصرف آسپرین در کودکان و نوجوانان پایین تر از 16 سال ممنوع میباشد. چراکه کودکانی که درمعرض ابتلا به آنفلوآنزا و آبله مرغان میباشند با مصرف آسپرین ممکن است دچار نشانگان ری(REYE) گردند. این ضایعه موجب آسیب مغزی و مرگ میگردد.

3-در دوران بارداری و شیردهی نبایستی مصرف گردند (اما مصرف استامینوفن مجاز است)

4-افرادی که از زخم معده و نقص سیستم انعقادی رنج میبرند.

5-همراه با داروهای ضد انعقاد خون نباید مصرف گردند.

مصرف باید تحت نظر پزشک صورت گیرد:

1-مبتلایان به آسم.

2-مبتلایان به احتلالات قلبی،کبدی و کلیوی.

تداخلات دارویی:

1-داروهای فشار خون.

2-داروهای انعقاد خون.

3-داروهای ادرار آور.

اشکال دارویی:

کپسول-قرص-آمپول-شیاف-ژل و کرم.

عوارض جانبی:

1-تحریک گوارشی: تهوع، استفراغ، سوء هاضمه، زخم و خونریزی معده، اسهال و یبوست.

2-آسیب به کلیه ها: احتباس مایع و نمک،افزایش فشار خون،نارسایی کلیه ها(چنانچه بصورت بی رویه و یاهمراه با داروهای ضد فشارخون و ادرار آورها مصرف گردند)

3-افزایش حساسیت به نور: آفتاب سوختگی افزایش می یابد (به ویژه دیکلوفناک و پیروکسیکام)

4-آسیب به جنین و نوزاد: نباید در دوران باداری و شیردهی مصرف گردند. (به استثنای استامینوفن)

5-واکنش حساسیتی:بثورات جلدی، تنگی نفس و شوک حساسیتی.

6-سایر عوارض: سردرد، سر گیجه، کاهش اشتها، خواب آلودگی و افزایش آنزیم های کبدی.

7-داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (به ویژه آسپرین) از تجمع پلاکت ها و انعقاد خون جلوگیری میکنند. بنابراین افرادی که دچار احتلالات خونی میباشند و یا از داروهای ضد انعقادی استفاده میکنند باید از مصرف آنها خودداری کنند.

8-مصرف آسپرین علام آسم را تشدید میکند.

نکته:افرادی که الکل مصرف میکنند، عوارض ناشی از مصرف در آنها افزایش می یابد.

نکته: عوارض در افراد سالخورده ممکن است شدید ترباشد. در افراد مسن گیجی، ورم صورت و پاها و کاهش ناگهانی ادرار میتواند روی دهد.

نکته:چنانچه ازاینگونه داروها برای کنترل درد استفاده میگیردد، نباید بیش از 7-10 روزازآنها استفاده شود.

نکته:آسپرین روکشدار دارای روکش انتریک(ENTERIC) میباشد. روکش باعث میگردد آسپرین بدون تغییراز معده عبورکرده و درروده کوچک حل گردید. بنابراین از تحریک گوارشی در معده جلوگیری میگردد.اما روکش شروع اثر آسپرین را به تاخیر می اندازد.

نحوه مصرف:

1-اشکال خوراکی را همراه با یک لیوان پر از آب مصرف کنید. پس از مصرف تا 15-30 دقیقه به حالت قائم باقس مانده و از دراز کشیدن خودداری کنید تا تحریک گوارشی کاهش یابد.

2-برای کاهش تحریک گوارشی میتوان آنها را همراه با غذا و یا داروهای ضد اسید معده مصرف کرد.

3-هیچگاه میزان دوز تجویزی را افزایش ندهید.

ضد دردهای شبیه افیونی و یا مخدر(OPIOIDS)(NARCOTIC):

دارای اثرات قوی تر و سریعتر نسبت به ضد دردهای غیر مخدری میباشند.ضد دردهای مخدر به انواع طبیعی،نیمه صناعی و صناعی تقسیم بندی میگردند.

ضد دردهای مخدر:

1-مورفین(MORPHINE)

2-کدئین(CODEINE)

3-فنتانیل(FENTANYL)

4-متادون(METHADONE)

5-پتیدین(PETHIDINE)

6-ترامادول(TRAMADOL)

7-مپردین(MEPERDINE)

8-پنتازوسین(PENTAZOCINE)

9-اکسی کدون(OXYCODONE)

10-بوپرنورفین(BUPRENORPHINE)

11-پروپوکسیفن(PROPOXYPHEN)

12-اکسی مورفون(OXYMORPHONE)

13-پروپوکسیفن(PROPOXYPHENE)

14-لوورفانول(LEVORPHANOL)

15-هایدرومورفون(HYDROMORPHONE)

16-دیامورفین(DIAMORPHINE)

نحوه اثر:

1-با اتصال به گیرنده های اوپیود در مغز، نخاع و مجاری روده و معده از ارسال پیام های درد به مغز جلوگیری میکنند. در واقع شبیه ضد دردهای مخدر طبیعی بدن موسوم به آندورفین ها عمل میکنند.

2-تحریک مرکز لذت در مغز.

اشکال دارویی:

قرص، کپسول و آمپول.

تداخلات دارویی:

الکل-آنتی هیستامینها-بنزودیازپین ها-باربیتورات ها.

عوارض جانبی:

1-وابستگی و اعتیاد.

2-خواب آلودگی و سرخوشی.

3-گیجی.

4-یبوست و کاهش ادرار،تهوع و خشکی دهان.

5-تپش قلب.

6-توهم.