از ترموکوبل‌ها، پمپ‌های مکشی و شیرها برای کنترل دمای سر پروب استفاده می‌شود با استفاده از ترموکوبل می‌توان به طور دقیق منطقه یخ‌زده را تعیین کرد. در حال حاضر 5 پروب سرمایی به طور همزمان به کار می‌روند تا منطقه فریزشده را بتراشند. پروب‌های سرما را می‌توان از طریق پوست و بدون برش آن فرو کرد.
این پروب‌های سرمازا را می‌توان در حالی که منطقه مورد نظر را فریز می‌کنند، از طریق یک تصویر مشاهده کرد که به کمک اولتراسوند فراهم شده است. گاهی اوقات سنسورهای گرمایی چندگانه برای مانتیور کردن دقیق‌تر پروسه فریز شن تعبیه می‌شوند.
کرایو سرجری‌های NO2 و CO2 برای تومورهای خوش‌خیم تومور بسیار مناسب هستند، هر چند که به طور موفقیت‌آمیزی برای درمان تومورهای جزیی به کار رفته‌اند، اما پایین‌ترین دمای نوک آنها ب ترتیب C89- و C79- است. کرایوسرجری‌های نیتروژن مایع، ماده سرمازا را به عنوان مایع وارد نوک دستگاه می‌کند و در آنجا با تبخیر سریع آن، باعث سرد شدن پروب می‌شود.
در کرایوسرجری‌های NO2 سیستم بسته و در کرایو جراحی‌های CO2، گاز فشرده شده ناگهان از طریق یک روزنه کوچک داخل نوک پروب امکان انبساط پیدا می‌کند. بر اثر این انبساط، دمای گاز به نحو قابل مشاهده‌ای کاهش یافته و مقداری از ماده کرایوژن به صورت مایع درمی‌آید.
تبخیر کرایوژن مایع شده در بخش درونی نوک دستگاه، همراه با کاهش دمای حاصل از انبساط، باعث پایین آمدن دمای نوک تا حوالی نقطه جوش کرایوژن می‌شود. کرایوژن از راه پوشش پروب عایق‌بندی شده، جریان پیدا کرده و ضمن سرد کردن نوک دستگاه از طریق پروب خارج (طراحی سیستم بسته) یا به طور مستقیم در بافت هدف اعمال می‌شود (طراحی سیستم باز).
اکثر کرایوسرجری های سیستم بسته، دارای ویژگی آب کردن کرایوژن فعال نوک پروب هستند، تا بتوان آن را سریع و ایمن بازیافت هدف جدا کرد. آب شدن کرایوژن فعال، پروب را از درون گرم می‌کند و امکان جدا کردن سریع و ایمن آن را میسر می‌کند. این کار اغلب ظرف چند ثانیه انجام می‌شود. می‌توان این کار را به کمک یک هیتر الکتریکی، داخل نوک پروب، انجام داد که باعث بالا رفتن فشار گاز در نوک پروب شده و کرایوژن را گرم می‌کند یا اینکه گاز به صورت سیل‌آسا در فشار پایین و دمای اتاق از نوک پروب جاری می‌شود.
کاربری دستگاه
باید توجه داشت این دستگاه در فشارهای بسیار بالا کار کرده و صدمه واردآمده به پروب در صورت عدم تشخیص، می‌تواند منجر به انفجار شده و به شدت بیمار را مجروح کند. البته بیمارستان‌ها اغلب NO2 را از کرایو سرجری گرفت و از مجاری هواگیری خارج می‌کنند، به همین منظور باید توجه داشت که NO2 را نباید به درون محفظه تخلیه یا سیستم مکش طبی- جراحی لوله‌کشی شده تخلیه و هدایت کرد.
اگر یک کرایوسرجری مختص NO2 در اتاق عمل به کار گرفته شود، انتهای شلنگ اگزوز باید به اندازه نیم متر درون مجرای اگزوز هوای اتاق قرار گیرد. البته پیشنهاد می‌شود تا حد امکان از کرایو CO2 به جای NO2 استفاده شود. لازم به تذکر است جمع‌آوری کردن NO2 خارج شده از کرایو ضروری است. قرار گرفتن درازمدت در معرض NO2 و سایر گازاهی بیهوش‌کننده، ممکن است موجب اختلال‌های کبدی و کلیوی یا حتی سرطان شود.
نیتروژن مایع باید با دقت جابه‌جا شود تا از صدمه دیدن اپراتور جلوگیری شود. تعداد اندکی از کرایو سرجری‌های NO2 به نحوی طراحی شده‌اند که می‌توانند سلیندرهای سیفونی NO2 مایع را بپذیرند. اگر سیلندر سیفونی روز دستگاه گازی نصب شود، ممکن است NO2 مایع از ارتباط دهنده یا قسمت‌های مهر و موم شده پروب سرما، نشت کرده و بیمار یا اپراتور را مجروح کند.
نگهداری دستگاه
در کرایو NO2 باید اتصال و شلنگ زباله‌روب و تمیزی اگزوز را هر چند روز یک بار بررسی کرد.
برای خواندن بخش اول- دستگاه کرایو سرجری- اینجا کلیک کنید.
