دکتر اکبر بهداد؛ متخصص جراحی عمومی
فیشر آنال شایع‌ترین بیماری آنورکتال در همه گروه‌های سنی در بین زنان و مردان می‌باشد. اغلب افراد مبتلا به این بیماری دیر به پزشک مراجعه می‌کنند و حتی موردی وجود داشته که 12 سال پس از شروع بیماری مراجعه نموده که علاوه بر فیشر مزمن، دچار تنگی مقعد نیز شده بود.
به علت عدم support نسج نرم در خلف مقعد، شایع‌ترین محل فیشر در این ناحیه می‌باشد. مواردی از فیشر دوبل و مواردی انگشت‌شمار از 3 تا 4 فیشر در بیماران وجود داشته است.در حال حاضر درمان فیشر حاد که محافظتی است، مسکن، ملین و sitz bath می‌باشد اما در مورد فیشر مزمن عمل جراحی پیشنهاد می‌گردد که به روش‌های مختلفی انجام می‌شود.
در یک بررسی در سال 1386، هشتاد بیمار مبتلا به فیشر مزمن آنال (شامل 50 بیمار زن و 30 بیمار مرد) مورد بررسی قرار گرفتند. در این بیماران با استعمال لیدوکایین 5 درصد پیش از اجابت مزاج و سپس ریختن آب گرم به مقعد، اسپاسم اسفنکتر از بین رفته و اجابت مزاج به راحتی انجام شده و پس از اجابت مزاج، درد و سوزش به حداقل رسید.
دستورات دیگر شامل استفاده از قرص C-LAX شبی یک عدد و ناپروکسن 250 میلی‌گرم یک عدد صبح و یک عدد شب پس از صرف غذا بود. همچنین علاوه بر غذای معمول، دستورات غذایی استفاده از سبزیجات و میوه به ویژه خیار با پوست و نوشیدن چند لیوان آب اضافی جهت کمک به لینت مزاج توصیه شد.
حدود 75 درصد از بیمارانی که بیش از دو هفته تحت پیگیری بودند بدون نیاز به انجام جراحی بهبود یافتند. پیشنهاد می‌شود بیماران با فیشر مزمن آنال، دو هفته به روش محافظتی تحت درمان قرار گیرند و در صورت عدم پاسخ به درمان فوق، اقدام به جراحی شود.
نکته‌ای که لازم است مورد توجه قرار گیرد این است که تعدادی از بیماران علی‌رغم جراحی اسفنکتروتومی و ترمیم فیشر، در عرض 2 تا 3 هفته بهبود نمی‌یابند که این موارد unhealed تلقی شده و نیاز به انجام جراحی مجدد دارد.
