روز چهارشنبه 13مردادماه برای دومین بار در دو هفته اخیر راکت‌هایی از جنوب لبنان به سوی اسرائیل پرتاب شد. این اقدام موجب مقابله به مثل اسرائیل شد. پاسخ این رژیم ابتدا آتش توپخانه‌ای بود و سپس حملات هوایی. این امر موجب دور جدیدی از بی‌ثباتی در مرز دو طرف شد و احتمال اشاعه بحران به منطقه را افزایش داده است. «پاتریک کینگزلی» در گزارش 4 آگوست برای نیویورک‌تایمز نوشت: هیچ طرفی در لبنان مسوولیت این راکت‌پرانی‌ها را بر عهده نگرفت؛ اما حملاتی مشابه در ماه‌های می و جولای به شبه نظامیان فلسطینی که در لبنان ساکن هستند، نسبت داده شد. هیچ تلفاتی از سوی دو طرف گزارش نشد. به نوشته این گزارشگر، مرز دو طرف متشنج است و خصومت در مرزها عیان است. ارتش اسرائیل سال‌هاست در یک بن‌بست با حزب‌الله به سر می‌برد. جناح سیاسی و نظامی این گروه شیعی در جنوب لبنان مسلط است. حزب‌الله، حاکمیت اسرائیل را به رسمیت نمی‌شناسد و بارها با این رژیم وارد درگیری مسلحانه شده است. در مقابل، این گروه هم از سوی کشورهای مختلف از جمله آمریکا و اسرائیل در زمره گروه‌های تروریستی قرار گرفته است.
اوایل صبح پنج‌شنبه 14 مردادماه، ارتش اسرائیل اعلام کرد که جنگنده‌هایش آنچه را که «سایت‌های پرتاب راکت» در جنوب لبنان می‌نامیدند، هدف قرار دادند. المنار، شبکه تلویزیونی حزب‌الله هم اعلام کرد که جنگنده‌های اسرائیلی دو حمله به حومه شهر محمودیه انجام دادند؛ این شهر در 7 مایلی مرز اسرائیل قرار دارد. در هر حال، تنش مرزی میان اسرائیل و لبنان در حالی شدت گرفته و مورد توجه قرار گرفته است که لبنان در یک بحران اقتصادی به سر می‌برد. این بحران اقتصادی موجب بی‌ثباتی در این کشور شده است. این بحران مرزی در روز چهارشنبه مصادف بود با سالگرد انفجار بندر بیروت که موجب استعفای دولت شد. از آن زمان لبنان فاقد دولت است؛ هرچند چندی پیش اعلام شد که نجیب میقاتی، نامزد تشکیل دولت جدید در لبنان شده است. گزارشگر نیویورک‌تایمز همچنین نوشت، اسرائیل از سال 1982 تا 2000 بخش‌هایی از جنوب لبنان را به اشغال خود در آورده بود و به این وسیله می‌کوشید تا مانع حملات شبه نظامیان فلسطینی به خاک اسرائیل شود. این حملات موجب یک درگیری گسترده نظامی در سال 2006 میان اسرائیل و حزب‌الله شد.
«بن هوبارد» هم در گزارش دیگری برای نیویورک تایمز در 4 آگوست نوشت، بحران اقتصای در لبنان چنان اوج گرفته است که مردم می‌بینند که پس‌اندازشان همچون آب تبخیر می‌شود. برخی لبنانی‌ها چاره را در فروش اسباب و اثاثیه خانه یافته‌اند تا از قِبلِ آن پولی ناچیز به دستشان برسد. آنها به این وسیله می‌خواهند از پس کرایه خانه بربیایند و نانی بخور و نمیر به‌دست آورند. برخی هم با فروش اسباب خانه به دنبال خرید برق یا تامین هزینه‌های درمانی هستند. لبنانی‌ها برای شام مجبورند به چراغ قوه موبایل خود برای روشنایی خانه متوسل شوند و برخی آنقدر بیچاره شده‌اند که مجبورند به خوردن ساندویچ سیب‌زمینی روی آورند. مصطفی، 40 ساله می‌گوید: «وضعیت آنقدر وخیم است که نمی‌دانیم تا کی زنده هستیم.» به گفته نهادهای اقتصادی جهانی، بحران اقتصادی لبنان یکی از سه بحران اقصادی فاجعه‌بار در جهان از نیمه دهه 1800 میلادی به این سو است. از پاییز 2019 به این سو، پول لبنان 90درصد از ارزش خود را از دست داده است و تورم سالانه در سال 2020 نیز به 9 /84درصد رسید. در ماه ژوئن هم قیمت برخی کالاهای مصرفی 4برابر شده است.
روز چهارشنبه تعداد زیادی از مردم به مناسبت سالگرد انفجار بندر بیروت گرد هم آمدند؛ درحالی‌که همزمان از دولت خود به‌دلیل تلنبار بحران به خشم آمده بودند. سال‌ها فساد و بحران باعث شده است این کشور غرق در بدهی شود و هیچ راه برون‌رفتی از بحران هم وجود ندارد. اکنون شرایط به‌گونه‌ای شده که ثروتمندان لبنانی هم سنگ به شکم می‌بندند و برای دریافت بنزین مجورند ساعت‌ها در صف بایستند.