تغذیه و هپاتیت اتوایمیون
علی‌رغم آنکه رژیم خاصی برای بیماران مبتلا به هپاتیت اتوایمیون وجود ندارد، با توجه به آنکه کبد هر چیزی که ما می‌‌خوریم و می‌نوشیم را تغییر داده و سم‌زدایی می‌کند، مراعات نوعی رژیم غذایی متعادل ضروری است. معمولا رژیمی توصیه می‌شود که حاوی چربی کم، قند مرکب (مثل نشاسته) زیاد و سدیم (نمک) کم باشد و به مقدار کافی پروتئین داشته باشد.
رژیم فاقد غذاهای صنعتی (مثل سوسیس، کالباس و کنسروها) همراه با مصرف زیاد میوه‌ها، سبزیجات و پروتئین‌های مشتق از مرغ، ماهی و منابع گیاهی سودمند و پرهیز از چاق شدن و انجام فعالیت فیزیکی کافی سودمند است. چاق شدن بخصوص افزایش دور شکم خطر کبد چرب را افزایش میدهد، که خود می‌تواند عوارض بیماری هپاتیت اتوایمیون را بیشتر کند. فعالیت بدنی باید حداقل دو ساعت پس از صرف غذا انجام گیرد.
اما قدم زدن کوتاه مدت پس از شام در هضم غذا بسیار مؤثرتر از دراز کشیدن در مقابل تلویزیون است. حداقل 2 الی 3 ساعت قبل از زمان خواب، شام را میل کنید. همیشه بهداشت مواد غذایی را رعایت نمایی و از مصرف غذاهای مانده و احتمالا فاسد خودداری کنید.
ورزش
ورزش منظم و روزمره یکی از اجزاء اصلی سلامت شخص می‌باشد. در این رابطه لازم نیست که حتما به سالن ورزشی بروید. مهم انجام ورزش‌های معمولی و مرتب است. اهمیتی ندارد که کدام نوع فعالیت بدنی را انتخاب کرده‌اید و انجام می‌دهید. انواع ورزش‌ها، تمرینات برنامه‌ریزی شده، کارهای خانه و فعالیت‌های بدنی توام با کار و تحرک، همگی مفید هستند.
ورزش از راه‌های مختلف به شما کمک می‌کند: موجب کاهش استرس شما می‌شود. در کم کردن وزن و حفظ وزن طبیعی به شما کمک می‌کند. فعالیت‌های توصیه شده برای تمرینات بدنی معمولی عبارتند از: تند دویدن روزانه شنا، فوتبال، تنیس، والیبال، بدمینتون، دوچرخه‌سواری و سایر ورزش‌های هوازی یوگا.
من هپاتیت اتوایمیون دارم؛ آیا می‌توانم بچه‌دار شوم؟
مردان مبتلا به هپاتیت اتوایمیون، مشکلی از بابت بچه‌دار شدن ندارند. اما در زنان مبتلا، بستگی دارد که چقدر بیماری کنترل شده است و چه نوع عوارضی در آنها پیشرفت کرده است. پزشک معالج بهترین شخص برای راهنمایی بیماران است. اگر بیماری فعال باشد، از آنجایی که بیماری فعال بر مرحله تخمک‌گذاری اثر می‌گذارد، امکان بچه‌دار شدن سخت است.
ولی خانم‌های جوانی که در مرحله فروکش می‌باشند، معمولا مشکلی از نظر حامله شدن ندارند و بیشتر آنها در طی دوران حاملگی مسئله جدی نداشته و بچه‌های سالمی را به دنیا می‌آورند. در بعضی مطالعات شیوع نارس بودن، کم‌وزنی و سایر مشکلات جنینی در نوزادانی که از مادران مبتلا به هپاتیت اتوایمیون به دنیا آمده‌اند کمی بیشتر از جمعیت کلی گزارش شده است. لذا مادران باید در طول حاملگی و چندین ماه بعد از زایمان پیگیری‌های دقیق و منظمی داشته باشند.
حاملگی و هپاتیت اتوایمیون
خانم‌هایی که هپاتیت اتوایمیون دارند، می‌توانند حاملگی موفقیت‌آمیزی داشته باشند. معمولاً درمان شامل کورتیکواستروئید و آزاتیوپرین می‌باشد که هر دو در طول حاملگی تقریبا بی‌خطر هستند. قطع دارو در حین حاملگی می‌تواند سبب شعله‌ور شدن بیماری شده و توصیه نمی‌شود. در بعضی موارد حتی در افرادی که داروهای خود را به طور معمول ادامه می‌دهند، در دوران حاملگی و یا چند ماه بعد از زایمان عود بیماری اتفاق می‌افتد.
علت این امر هنوز مشخص نشده، ولی انجام معاینات مکرر در طی حاملگی و بعد از زایمان به این خاطر بسیار مهم است. بنابراین توصیه می‌گردد که در این دوران به طور مرتب به پزشک خود مراجعه نمایید، چرا که ممکن است جهت جلوگیری از شعله‌ور شدن بیماری و بروز عوارض، نیاز به تغییر میزان و تعداد داروهای شما باشد. شواهد نشان میدهد که مقدار داروی مورد نیاز استروئید و آزاتیوپرین در طی حاملگی سبب آسیب به کودک نمی‌شود.
نکاتی که باید به خاطر داشت
علت زردی و هپاتیت، تنها ویروس‌ها (هپاتیت B و C) نیستند. بیماری شما مسری نمی‌باشد.
بیماری اتوایمیون کبد بیماری مزمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به سلول‌های کبد حمله می‌کند.
تشخیص بیماری براساس آزمون‌های خونی متعدد، تصویربرداری و بیوپسی کبد می‌باشد.
با درمان مناسب، می‌توان سیستم ایمنی بیش‌فعال را سرکوب کرد و در نتیجه بیماری اتوایمیون کبدی را کنترل نمود. هرگز داروهای خود را به طور خودسرانه قطع نکنید. بعد از قطع داروها توسط پزشکتان، هر چند ماه یک‌بار باید توسط پزشک خود معاینه شده و آزمایش خون انجام دهید. مصرف مرتب داروها و ویزیت به موقع پزشک این امکان را میدهد که کبد تا حد امکان در وضعیت خوبی باقی بماند.
برای خواندن بخش اول- هپاتیت اتوایمیون- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش دوم- هپاتیت اتوایمیون- اینجا کلیک کنید.