تجویز داروی مناسب صرع

تحریریه گروه ترجمه زندگی آنلاین

تشخیص درست و صحیح نوع صرع (منظور نوع تشنج نیست) بیمار مبتلا، در تجویز داروی مناسب و کنترل بیماری بسیار موثر است.

نوع تجویز دارو به عوامل مختلفی مانند مقدار تحمل عوارض جانبی و وجود بیماری‌‌های دیگر در بیمار مبتلا به صرع، بستگی دارد و از یک بیمار با بیمار دیگر متفاوت است.

در این مقاله برخی از داروهای رایج در درمان صرع معرفی شده‌اند.

بریواراستام Brivaracetam

* این دارو به تازگی- در سال2016- تولید و تایید شده است و در کنار دیگر داروها به درمان علایم شروع تشنج در بیماران بالاتر از 16 سال کمک می‌‌کند.

* از عوارض جانبی این دارو می‌‌توان به خواب آلودگی، سرگیجه، خستگی، تهوع و استفراغ اشاره کرد.

کاربامازپین Carbamazepine (کارباترول یا تگرتول)

* این دارو اولین انتخاب برای بیماران مبتلا به صرعی است که دچار تشنج تونیک-کلونیک و ترکیبی از حملات هستند.

* عوارض جانبی این دارو، خستگی، تغییر در دید، تهوع، سرگیجه و جوش زدن است.

دیازپام Diazepam(والیوم)، لورازپام Lorazepam (اکتیوان) و آرام بخش‌‌های مشابه مانند کلونازپام Clonazepam (کلونوپین)

* این داروها درمان‌‌های کوتاه مدتی برای انواع تشنج‌‌ها فراهم می‌‌کنند. آنها، اغلب در موارد اورژانسی متوقف کردن تشنج به کار برده می‌‌شوند.

* در بیشتر مواقع فرد مبتلا به صرع پس از چند هفته نسبت به این داروها مقاوم می‌‌شود و باید مقدار داروها را افزایش داد.

* از عوارض جانبی این داروها می‌‌توان به خستگی، راه رفتن بی ثبات، تهوع، افسردگی و از دست دادن اشتها اشاره کرد.

مصرف این دارو در کودکان ممکن است منجر به زیاد شدن آب دهان و بیش فعالی در آنها شود.

اسلیکاربازپین Eslicarbazepine (آپتیوم)

این دارو، برای مصرف روزی یکبار و به تنهایی یا به همراه داروهای دیگر ضدتشنج تجویز می‌‌شود.

* عوارض جانبی این دارو، سرگیجه، تهوع، سردرد، استفراغ، خستگی، عدم تعادل، تاری دید و لرزش است.

اتوسوکزوماید Ethosuximide (زارونتین)

* این دارو در درمان تشنج‌‌های مات زدگی موثر است و البته پرمصرف ترین داروی صرع کوچک است.

* از عوارض جانبی این دارو باید به تهوع، استفراغ، کاهش اشتها و از دست دادن وزن اشاره کرد.

فلبامات Felbamate (فلباتول)

* این دارو، تشنج‌‌های جزئی و برخی از تشنج‌‌های ناشی از سندرم لنوکس-گاستات (که نوعی صرع شدید و نادر است و در دوران کودکی رخ می‌‌دهد) را درمان می‌‌کند.

البته از این دارو به ندرت و زمانی استفاده می‌‌شود که داروهای دیگر بدون اثر مانده اند.

* عوارض جانبی این دارو، کاهش اشتها، لاغر شدن، بی خوابی، سردرد و افسردگی است. در موارد بسیار نادر، می‌‌تواند به کبد و یا مغز استخوان صدمه بزند.

بنابراین استفادهاز این دارو باید محدود باشد و در صورت استفاده باید از بیمار به طور مرتب آزمایش شمارش خون و کبد انجام شود.

لاکوسامید Lacosamide (ویمپت)

* این دارو مناسب بیمارانی است که گرفتار تشنج جزئی هستند و می‌‌توان آن را به تنهایی و یا با داروهای دیگر تجویز کرد.

همچنین لاکوسامید به صورت قرص، محلول خوراکی و یا تزریقی وجود دارد.

* عوارض جانبی این دارو، عبارتنداز: سرگیجه، سردرد و تهوع

لاموتریژین Lamotrigine (لامیکتال)

* این دارو به درمان تشنج‌‌های جزئی، منتشر و پیچیده می‌‌پردازد.

* عوارض جانبی بسیار کمی در این دارو دیده شده است. با این‌حال در برخی از افراد عوارضی چون سرگیجه، بی‌خوابی و یا جوش‌‌های پوستی دیده شده است.

لوتیراستام Levetiracetam (کپرا)

* این دارو همراه با داروهای دیگر صرع استفاده می‌‌شود و برای درمان تشنج‌‌های جزئی، منتشر و میوکلونیک کاربرد دارد.

* از عوارض جانبی این دارو می‌‌توان به ضعف و تغییر در رفتار اشاره کرد.

اکسکاربازپین Oxcarbazepine (اکستلار ایکس آر، تریلپتال)

* برای درمان تشنج‌‌های جزئی کاربرد دارد و همراه یا بدون داروهای دیگر برای کنترل تشنج استفاده می‌‌شود.

* از عوارض جانبی آن باید به سرگیجه، خواب آلودگی، سردرد، استفراغ، دودیدی و مشکلات تعادل اشاره کرد.

پرامپانل Perampanel  (فیوکامپا)

این دارو برای درمان شروع تشنج‌‌های جزئی و تونیک-کلونیک منتشر در بیماران 12 سال به بالا مورد تایید است.

* این دارو خطرات بالقوه جدی از جمله تحریک پذیری، پرخاشگری، عصبانیت، اضطراب، پارانویا، سرخوشی و تغییر در وضعیت ذهنی دارد.

فناباربیتول Phenobarbitol

* این دارو، قدیمی ترین دارویی است که هنوز استفاده می‌‌شود و برای درمان انواع تشنج‌‌ها کاربرد دارد و بسیار موثر و در عین حال ارزان است.

* عوراش جانبی این دارو، خواب آلودگی و یا تغییر در رفتار است.

فنی توئین Phenytoin (دیلانتین)

* تشنج‌‌های جزئی و منتشر را کنترل می‌‌کند. همچنین به صورت وریدی در بیمارستان مورد استفاده قرار می‌‌گیرد و تشنج‌‌های فعال را به سرعت کنترل می‌‌کند.

* از عوارض جانبی این دارو باید به سرگیجه، خستگی، لکنت زبان، آکنه ، جوش، ضخیم شدن لثه و پرمویی اشاره کرد. مصرف این دارو در درازمدت موجب ضعف در استخوان‌‌ها می‌‌شود.

پریگابالین Pregabalin (لیریکا)

* این دارو همراه داروهای دیگر برای درمان تشنج جزئی به کار برده می‌‌شود. اما بیشتر برای درمان دردهای عصبی کاربرد دارد.

* از عوارض جانبی آن هم باید به سرگیجه، خواب آودگی، خشکی دهان، ادم محیطی، تاری دید، اضافه وزن و مشکل در توجه و تمرکز اشاره کرد.

تیاژابین Tiagabine (گابیتریل)

* این دارو به همراه دیگر داروهای صرع برای تشنج‌‌های جزئی استفاده می‌‌شود.

* از عوارض جانبی این دارو می‌‌توان به سرگیجه، خستگی، ضعف، تحریک پذیری، نگرانی و گیجی اشاره کرد.

توپیراماتTopiramate (توپاماکس)

* توپیرامات به همراه داروهای دیگر برای درمان تشنج‌‌های تونیک-کلونیک و تشنج مات زدگی استفاده می‌‌شود.

* عوارض جانبی این دارو، خواب آلودگی، سرگیجه، مشکلات گفتاری، عصبی بودن، مشکلات حافظه، مشکلات در دید و کاهش وزن است.

والپروات Valproate، والپرویک اسید (دپاکین، دپاکوت)

* این دارو برای تشنج‌‌های جزئی، مات زدگی و تونیک- کلونیک منتشر استفاده می‌‌شود.

* از عوارض جانبی داروی فوق می‌‌توان به سرگیجه، تهوع، استفراغ، لرزش، ریزش مو، اضافه وزن، افسردگی در بزرگسالان، تحریک پذیری در کودکان، کاهش توجه، کاهش در سرعت تفکر اشاره کرد.

مصرف طولانی مدت این دارو موجب ضعف در استخوان‌‌ها، تورم قوزک پا، اختلال در قاعدگی می‌‌شود.

از خطرات بسیار نادر این دارو می‌‌توان به از دست دادن شنوایی و صدمه به کبد و کاهش پلاکت‌‌های خون و مشکلات پانکراس اشاره کرد.

زونی سامید Zonisamide (زونیگران)

* این دارو در کنار داروهای دیگر برای درمان تشنج‌‌های جزئی، منتشر و مایوکلونیک استفاده می‌‌شود.

* عوارض جانبی این دارو شامل خواب آلودگی، سرگیجه، عدم تعادل هنگام راهرفتن، سنگ کلیه، ناراحتی‌‌های شکمی، سردرد و جوش است.

راهنمای مصرف داروهای ضد صرع

معمولا چند ماه طول می‌‌کشد تا مشخص شود که کدام دارو مناسب کدام بیمار مبتلا به صرع است.

بنابراین هنگام آزمایش داروهای تجویز شده، بیمار باید تمام علایم‌‌ها و اثرات داروها را کنترل کند و در دوره درمان، به طور مرتب آزمایش خون داده و واکنش‌‌های بدنش را نسبت به داروهای مصرفی ارزیابی نماید.

بیمار در طول دوره درمانی باید مرتب با پزشک خود در تماس باشد و به تمام توصیه‌‌های پزشک اهمیت دهد تا عوارض جانبی داروها به حداقل برسد و مشکلات پیچیده‌تر نشوند.

اگر پس از مدتی درمان با دارو، هیچ یک از تشنج‌‌های بیمار کنترل نشد، پس ممکن است تشخیص بیماری صرع نادرست بوده است و بیمار مشکل دیگری غیر از صرع دارد.

بنابراین باید بیماری او دوباره ارزیابی شود. تقریبا 15 تا 20 درصد بیماری بیماران دچار تشنج، به اشتباه صرع تشخیص داده می‌‌شود.