به گزارش ایسنا، نفت وست تگزاس اینترمدیت آمریکا برای تحویل در ژوییه در بازار نیویورک 28 سنت یا 0.6 درصد افزایش یافت و در 44.74 دلار در هر بشکه بسته شد و برای کل هفته 2.3 درصد کاهش ثبت کرد. نفت برنت برای تحویل در اوت در بازار لندن 45 سنت یا یک درصد افزایش پیدا کرد و در 47.37 دلار در هر بشکه بسته شد و برای کل هفته 1.7 درصد کاهش نشان داد. این چهارمین کاهش هفتگی متوالی برای هر دو قیمت پایه و طولانیترین کاهش هفتگی برای نفت وست تگزاس اینترمدیت از اوت سال 2015 به این طرف بود. نفت در هفته گذشته به رکورد پایین جدیدی سقوط کرد و همه رشد قیمتی که از زمان اعلام توافق اولیه اوپک برای کاهش تولید در نوامبر سال 2016 پیدا کرده را به طور کامل از دست داد.
اوپک و متحدانش متعهد شدهاند تولیدشان را حداقل تا پایان سه ماهه اول سال میلادی آینده به میزان 1.8 میلیون بشکه در روز محدود نگه دارند اما ذخایر نفت در بسیاری از نقاط جهان در رکورد بالایی مانده است و بسیاری از معاملهگران کاهش بیشتر قیمتها را پیش بینی میکنند. پایبندی اوپک به توافق کاهش تولید نیز مورد تردید قرار گرفته است. این سازمان در گزارشی که هفته گذشته منتشر شد، اعلام کرد که تولیدش در ماه میلادی گذشته به میزان 336 هزار بشکه در روز افزایش یافته و به 32.14 میلیون بشکه در روز رسیده است.
در این بین، تولید نفت در آمریکا که در توافق کاهش تولید حضور نداشته است، طی یک سال گذشته 10 درصد جهش یافته و به 9.33 میلیون بشکه در روز رسیده است. اداره اطلاعات انرژی آمریکا پیش بینی خود از رشد تولید داخلی در سال 2017 را به 460 هزار بشکه در روز رسانده است در حالیکه در دسامبر 80 هزار بشکه در روز کاهش را پیشبینی کرده بود. آمار هفتگی که از سوی شرکت خدمات میدان نفتی بیکر هیوز منتشر شد، نشان داد شمار دکلهای حفاری نفت آمریکا در هفته گذشته شش حلقه افزایش یافته و به 747 حلقه رسیده است که بیستودومین افزایش هفتگی متوالی بود. این طولانیترین روند افزایش از هفته منتهی به 10 آوریل سال 2015 به شمار میرود.
این نگرانی وجود دارد که اشباع عرضه مستمر، بازارهای نفت خام را تحت فشار قرار خواهد داد. آژانس بینالمللی انرژی و اوپک هفته گذشته پیشبینیهایی منتشر کردند که اذعان کرده بودند روند متعادل شدن بازار بسیار آهستهتر از آنچه انتظار میرفت، اتفاق میافتد. این گزارشها باعث شد قیمتهای نفت وستتگزاس اینترمدیت و برنت کاهش پیدا کند اما زمانی که اداره اطلاعات انرژی آمریکا در روز چهارشنبه از افزایش هفتگی ذخایر بنزین خبر داد، قیمتهای نفت ریزش سنگینی پیدا کرد. طبق آمار گزارش اداره اطلاعات انرژی آمریکا، ذخایر نفت خام این کشور در هفته منتهی به 9 ژوئن، 1.7 میلیون بشکه کاهش پیدا کرده است. ذخایر بنزین 2.1 میلیون بشکه و ذخایر میعانات 300 هزار بشکه در مدت مذکور افزایش داشت. به گفته تحلیلگران، در میانه فصل رانندگی تابستان در آمریکا و تقاضای بالایی که برای سوخت وجود دارد، افزایش ذخایر بنزین، ضعف کلی بازار را نشان می دهد.
هر دوی آژانس بینالمللی انرژی و اوپک هفته گذشته اعلام کردند که بازار نفت بسیار آهستهتر از روند پیشبینی شده در حال تطبیق یافتن است. آژانس بینالمللی انرژی همچنین اعلام کرد رشد تولید غیر اوپک در سال آینده به 1.5 میلیون بشکه در روز میرسد که حجم مذکور فراتر از رشد تقاضای جهانی است. این به معنای آن است که محدود شدن عرضه از سوی این سازمان با افزایش عرضه تولیدکنندگان غیراوپک جبران خواهد شد.
همه رشد قوی تولید از سوی صنعت نفت شیل آمریکا در سال جاری را پیشبینی کردهاند و تنها اختلافی که در پیشبینیها وجود داشت، بر سر میزان رشد بوده است اما کاهش ناگهانی قیمتهای نفت پرسشهایی را نسبت به دوام این بهبود و اینکه آیا شیل میتواند در قیمت پایین 45 دلار دوام پیدا کند، مطرح کرده است. با توجه به تداوم فعالیت حفاری به نظر میرسد رشد تولید تا چند ماه آینده و احتمالا تا پایان سال ادامه خواهد داشت اما دورنمای سال 2018 هنوز مبهم است.
آژانس بینالمللی انرژی در دورنمای انرژی کوتاهمدت خود اعلام کرد انتظار دارد ذخایر جهانی در سال 2017 اندکی کاهش پیدا کند اما به دلیل رشد تولید شیل و افزایش تولید در برزیل و سایر کشورهای غیر عضو اوپک در سال آینده مجددا افزایش پیدا خواهد کرد. بازگشت تولید اوپک پس از پایان توافق کاهش تولید بازار را با سیل عرضه بیشتر مواجه خواهد ساخت.
رویترز در گزارشی اعلام کرد معاملهگران نفت در آسیا به ذخایر شناور روی آوردهاند که یک سیگنال منفی درباره وضعیت بازار نفت است. حدود 10 نفتکش بزرگ با ظرفیت حمل دو میلیون بشکه نفت که بین 16 تا 20 سال سن دارند، از ماه مه برای ذخیره نفت به مدت 30 روز تا حدود شش ماه چارتر شده اند. این نفتکشها علاوه بر حدود 30 نفتکش مورد استفاده برای ذخیره سازی طولانی مدت در حوالی سنگاپور و مالزی است. یکی از دلایل اصلی ذخیره کردن نفت در نفتکشها، این است که قیمتهای نفت خام برای تحویل فوری ارزانتر از فروش آتی است.