به گفته این فعال فرهنگی سیستان و بلوچستان سیر تحول تعریف توسعه نشان می‌دهد که این مقوله به سمت مسائل انسان‌گرایانه رفته است. وی افزود: در استان سیستان و بلوچستان نیز گرچه در سنوات گذشته اتفاقات خوبی افتاده و ما تغییراتی را تجربه کردیم ولی همچنان این استان با میانگین کشوری اختلافات قابل‌توجهی دارد. حسین‌‌‌پور با اشاره به اینکه سه شاخص اساسی که در توسعه به آنها استناد می‌شود میزان سال‌های تحصیل، امید به زندگی و درآمد خانوار است، گفت: درباره گزینه اول نه تنها سیستان و بلوچستان در کشور آخر است بلکه تفاوت معناداری با سایر استانها دارد. به عنوان نمونه در موضوع ماندگاری در تحصیل 40درصد دانش‌آموزان استان دیپلم گرفته و 60درصد دیگر از گردونه تحصیل خارج شده‌‌‌اند، همچنین 10درصد نرخ بازماندگان از تحصیل کشور در سیستان و بلوچستان هستند.
از نظر امید به زندگی نیز این فعال فرهنگی بیان کرد: بر اساس آمار 1395، امید به زندگی در استان سیستان و بلوچستان برای مردان 72.5 سال و برای زنان 75.5 سال است که درباره مردان هفت سال و برای زنان پنج سال با میانگین کشوری اختلاف دارد. وی درباره میزان درآمد مردم در این استان با سایر استانها نیز گفت: درآمد سالانه خانوارهای شهری در کشور در سال 1401 بر اساس آمارهای مرکز آمار 167 میلیون تومان اما در سیستان و بلوچستان 108 میلیون تومان است که با یک پله بالاتر از استان خراسان شمالی و در رتبه ماقبل آخر قرار دارد. همچنین این میانگین کشوری درآمد در روستاها 98 میلیون است که در استان سیستان و بلوچستان به 42 میلیون تومان می‌‌‌رسد. بنابراین درآمد خانوارهای شهری این استان با درآمد روستاییان سایر استانها برابر است. این فعال فرهنگی در همین زمینه خواستار جدی گرفتن آموزش‌‌‌های فنی در آموزش و پرورش و توجه بیشتر به شاخص‌‌‌های توسعه انسانی در استان سیستان و بلوچستان شد.