به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، شهید مرتضی مطهری در یکی از آثار خود به بیان مطلبی در مورد تواضع و مصداق «أسْلَمَ وَجْهَهُ لِلّه» بودن مرحوم آیت الله سیّد حسین کوه کمری را اینچنین نقل می‌کند:
بنابر روایت حوزه، ایشان «می‌گویند: مرحوم آیت الله سیّدحسین کوه کمری که شاگردان صاحب جواهر و مجتهد مشهور بود و حوزه ی درسی معتبری داشت.
هر روز طبق معمول در ساعت معیّن به یکی از مساجد نجف می آمد و تدریس می کرد.
ایشان در مرحله ای قرار داشت که عن قریب به مرجعیت می رسید.
یک روز تصادفی نیم ساعت زودتر به محل درس رفت و دید در یک گوشه ی مسجد، شیخ ژولیده ای با چند شاگرد نشسته و تدریس می کند.
مرحوم سیّد حسین سخنان او را گوش کرد. با کمال تعجّب احساس کرد که این شیخ ژولیده بسیار محقّقانه بحث می کند.
روزهای دیگری هم آمد و درس او را سنجید و فهمید از خودش بهتر بحث می کند و یقین که اگر شاگردانش به محضر او بیایند، رشد بهتری خواهند داشت.
روز بعد که شاگردان جمع شدند، فرمود:
رفقا! امروز من و شما به درس کسی می رویم که از من شایسته تر است و همه استفاده می کنیم و طلبه ها را به درس آن شیخی آورد که بعدها شیخ انصاری نامیده شد.
شیخ در آن وقت تازه از سفر چند ساله ی خود به مشهد و اصفهان و کاشان برگشته و از این سفر توشه ی فراوانی برگرفته بود.
چنین حالتی در هرکس باشد، مصداق «أسْلَمَ وَجْهَهُ لِلّه» است. سید حسین کوه کمره ای بعد از شیخ انصاری مرجع تقلید ترک زبان ها شد».
منبع: کتاب عدل الهی، صفحه 347
