در تاریخ صنعت خودروسازی، برخی مدلها برای سرعت و برخی برای زیبایی ساخته شدهاند، اما سیسیتالیا 202 (Cisitalia 202) موفق شد هر دو ویژگی را در خود جای دهد. زمانی که این خودرو در سال 1947 معرفی شد، با بدنهای صیقلی و مدرن، فراتر از یک ماشین ساده و شبیه به تصویری از آینده به نظر میرسید.
تولد یک رویا توسط پیرو دوزیو
ایده ساخت مدل 202 متعلق به «پیرو دوزیو»، کارآفرین ایتالیایی و علاقهمند به مسابقات اتومبیلرانی بود. او با همکاری نخبگان مهندسی ایتالیا از جمله «دانته جیاکوزا» و «جووانی ساونوزی»، خودرویی سبکوزن را طراحی کرد.
این خودرو از یک پیشرانه 1.1 لیتری چهار سیلندر فیات بهره میبرد که با بهینهسازیهای انجام شده، 55 اسب بخار قدرت تولید میکرد. اگرچه این عدد ناچیز به نظر میرسد، اما به دلیل وزن بسیار کم، خودرو قادر بود به سرعت 160 کیلومتر بر ساعت دست یابد که در زمان خود رقمی خیرهکننده بود.
انقلاب در طراحی بدنه توسط پینین فارینا
آنچه سیسیتالیا 202 را از رقبای خود متمایز کرد، طراحی بدنه آن بود که توسط «پینین فارینا» به صورت دستساز اجرا شد. این مدل با معرفی بدنهای یکپارچه و گلگیرهای ادغام شده، نقطه عطفی در طراحی خودرو ایجاد کرد. این خودرو در نسخههای کوپه و کابریوله تولید شد که هر یک به دلیل ماهیت دستساز بودن، جزئیات منحصربهفردی داشتند.
میراث ماندگار و حضور در موزه هنر مدرن
زیبایی این خودرو به قدری چشمگیر بود که موزه هنر مدرن نیویورک (MoMA)، مدل 202 کوپه را در کلکسیون دائمی خود قرار داد و از آن با عنوان «مجسمه متحرک» یاد کرد. بین سالهای 1947 تا 1952 تنها کمتر از 200 دستگاه از این خودرو ساخته شد، اما تاثیر آن بر سبکهای طراحی خودرو برای نسلها باقی ماند. سیسیتالیا 202 گواهی بر این حقیقت است که وقتی هنر و مهندسی با یکدیگر ملاقات میکنند، نتیجهای جاودانه خلق میشود.
منبع: عصر ایران
