پاسخ آیت الله سبحانی به ادعای اهانت آمیز سلمان العوده

 روزنامه الجزیره درعربستان در شماره 12799، مقاله ای از دکتر سلمان العوده به نام عید سعید فطر منتشر نمود که در آن ، این جمله ها آمده بود: عیدهای ملت های کافر، مربوط به امور دنیوی آنهاست ، مثلا روزی که دولتی پدید می آید، یا دولتی سقوط می کند، یا حاکمی منصوب می گردد یا پادشاهی تاجگذاری می کند، و گاهی مربوط به فصول سال است ، مانند اول بهار و نظیر آن . یهود نیز برای خود اعیادی دارند و مسیحیان نیز اعیادی دارند، و یکی از اعیاد آنان ، عید روز پنجشنبه ای است که در آن ، مائده ای از آسمان برای عیسی مسیح و حواریین او فرود آمده است ، و همچنین دیگر عیدها و شیعیان نیز اعیادی دارند، مانند عید غدیر که فکر می کنند! پیامبر (ص ) علی (ع ) را در آن روز برای خلافت نصب فرمود.

سلمان بن فهدالعوده از وهابیان متعصب دیرینه است که اخیراً از مواضع تند خود توبه کرده و رویکرد ملایمی به خود گرفته و در مقالات و خطبه های خود تکفیر و خشونت را نکوهش کرده است ، و چنین وانمود کرده است که از این به بعد به ترویج خشونت نمی پردازد و به وحدت کلمه کمک خواهد کرد، ولی متأسفانه در این مقاله ، عهد را شکسته و پیمان را نادیده گرفته است و به مواضع پیشین خود بازگشته و به مفهوم العودة که نام فامیل او است ، تحقق بخشیده است . نظر او را به چند نکته جلب می کنیم :

1. او می گوید: ملت های کافر، روزهایی را عید می گیرند، مانند تأسیس دولت یا سقوط آن ، ایشان با این جمله ، به اکثریت ملت و دولت عربستان اهانت کرده و آنان را کافر شمرده است ، زیرا همین دولت و ملت سال 1419 قمری را به عنوان یکصدمین سالگرد تاسیس دولت سعودی جشن گرفتند و از همه جای جهان ، شخصیت ها را به ریاض دعوت کردند و به این دولت تبریک گفتند. آیا ملک فهد که در رأس این دعوت بود و مشایخ و علمایی که در آن مراسم حضور داشتند، همه کافر بودند؟

2. می گوید: یکی از اعیاد مسیحیان ، عید پنجشنبه آخر سال است که در آن مائده آسمانی بر مسیح و حواریان نازل شده است . بسیار جای تأسف است که در ام القری ، و مرکز نزول وحی الهی ، عید گرفتن چنین روزی عید کافران شمرده می شود، در حالی که قرآن ، این عید را نتیجه دعا و درخواست حضرت مسیح از خداوند بزرگ می داند و می فرماید: قال عیسی بن مریم اللهم ربّنا انزل علینا مائدة من السماء تکون عیداً لاولنا و آخرنا و آیة منک وارزقنا و انت خیر الرازقین ، مائده / 114. عیسی فرزند مریم گفت : بارالها! پروردگارا! از آسمان خوانی برای ما فرود آورد تا عیدی برای اول و آخر ما باشد و نشانه ای از جانب تو، و ما را روزی ده که تو بهترین روزی دهندگانی .

البته مسیحیان ، هرچند از نظر قرآن ، امت کافر هستند، ولی این سبب نمی شود همه اعمال آنان ، حتی عیدی را که حضرت عیسی بن مریم برای آنان تا روز قیامت به رسمیت شناخته است ، انکار کنیم .

3. او، عید غدیر را در ردیف عیدهای کافران شمرده و عملاً یک چهارم مسلمانان را که شیعیان باشند، کافر خوانده است . با این کار، عهد و پیمان خود را شکسته است . فرض کنید عید غدیر، عید اسلامی نبوده و بدعتی بیش نباشد، ولی آیا با یک بدعت گروهی از دایره اسلام خارج شده و از امت های کافر به شمار می آیند؟!

اصولا ارزان ترین و رایج ترین کلمه در میان وهابیان ، اتهام شرک و کفر و بدعت و خروج از دین است . تو گویی ملاک شرک و توحید و کفر و ایمان در دست آنان است که خود را موحد و مومن و دیگران را مشرک و کافر بخوانند. وی اگر از تاریخچه غدیر آگاه بود، و از گفتار پیامبر در آن روز، اطلاع صحیحی داشت ، شاید این جمله را نمی گفت . حدیث غدیر را 120 صحابی و 84 تابعی و 360 عالم سنی نقل کرده اند و خداوند، در آن روز برای علی بن ابی طالب (ع ) مقام و منصبی را عطا فرمود که سرانجام پیامبر به یاران خود فرمودند: همگی برخیزید و با علی به عنوان امیر مؤمنان سلام بگویید و بیعت کنید. فرمودند: سلّموا علّی علی بامرة المؤمنین .

حتی در میان صحابه پیامبر(ص )، شیخین ، علی (ع ) را با این جمله مورد خطاب قرار دادند: بخ ّ بخ ّ لک یا اباالحسن لقد اصبحت مولای و مولای کل مؤمن و مومنة. مبارک باد! ای اباالحسن تو سرور من و سرور هر مرد و زن با ایمان شده ای !

تبریک گویی صحابه را در آن روز، شصت تن از علمای اهل سنت ، نقل کرده اند. و امام صادق (ع ) از پدران و نیاکان خود نقل کرده است که رسول خدا(ص ) فرمود: روز غدیر از بهترین اعیاد امت من است ، و آن روزی است که خدا به من فرمان داد تا برادرم علی را به عنوان پیشوای امت نصب کنم تا پس از من به وسیله او رهبری شوند و آن روزی است که خدا دین خود را تکمیل کرد و نعمت خود را بر امت من به پایان رساند و اسلام را به عنوان یک دین برای آنان برگزید.

شایسته گفتار است که طارق بن شهاب از اهل کتاب ، به عمر بن خطاب گفت : اگر آیه الیوم اکملت لکم دینکم برای ما نازل می شد، روز نزول آن را عید می گرفتیم . وی این سخن را گفت و عمربن خطاب و کسانی که در آن مجلس بودند به او اعتراض نکردند.

خوشبختانه در هر روزگاری که فشار اموی ها و عباسی ها از بین می رفت ، امت اسلامی ، آن روز را عید می گرفتند و در لابه لای تاریخ ، به این مطلب ، اشاراتی هست :

1. ابن خلکان در ترجمه المستعلی ابن المستنصر عباسی می گوید: روز عید غدیر خم روز هیجدهم ذی الحجه از سال 487 مردم با او بیعت کردند.

2. او در ترجمه المستنصر باللّه می گوید: وی در شب پنجشنبه ، در هیجدهم ذی الحجه سال 487 درگذشت ، آنگاه اضافه می کند: و آن همان شب عید غدیر خم است .

3. مسعودی پس از ذکر حدیث غدیر می نویسد: فرزندان علی و شیعیان این روز را بزرگ می شمارند.

4. ثعالبی پس از ذکر شب غدیر می گوید: این همان شبی است که در روز آن ، رسول خدا(ص ) در غدیر خم بر روی جهازهای شتر سخنرانی کرد.

در هر حال ، در روز غدیر به اتفاق امت ، حادثه مهمی اتفاق افتاده ، زیرا پیامبر خدا(ص ) در آن روز کاروان های حج را متوقف نمود و سخنان تاریخی خود را بیان کرد. آیا تجدید این خاطره که به امر خدا انجام گرفته است ، عین توحید است یا شرک ، و حفظ سنت است یا محو سنت؟! کسی نمی گوید که در روز غدیر باید فطره داد یا نماز عید را خواند، هر چه هست ، یک نوع اظهار شادمانی برای این مقام و موقعیتی است که به یکی از بزرگ ترین یاران پیامبر اعطا شد. به راستی باید گفت : اصولاً هیچ نوع معیاری برای خطیبان حرمین شریفین و نویسندگان این دو منطقه وجود ندارد و نباید هم باشد، زیرا از دم ، خمار دلارهای نفتی هستند و فکر می کنند در پیشگاه خدا حسابی نخواهند داشت ! وسیعلمون من اصحاب الصراط السوی و من اهتدی .