مصرف در اصطلاح اقتصادی عبارت است از «ارزش پولی کالاها و خدماتی که از سوی افراد خریداری و تهیه می شود.»
[1] برخی دیگر در تعریف مصرف می گویند: ثروت، منبع درآمد است و درآمد خالص (درآمد منهای استهلاک) به دو منظور استفاده می شود: بخشی از آن به انباشتن ثروت و پس انداز اختصاص می یابد و بخش دیگر، صرف تحصیل لذت می شود. آن قسمت از درآمد که صرف به دست آوردن لذت می گردد، مصرف نام دارد.
[2]   در دانش اقتصاد، مصرف، دو گروه عمده خوراکی ها و غیرخوراکی  ها را دربرمی گیرد. خوراکی ها، شامل آشامیدنی ها، دخانیات، انواع نان، برنج، گوشت، لبنیات، روغن، میوه و سبزی و غیر خوراکی ها، شامل گروه های پوشاک و کفش، مسکن، اثاثیه منزل، بهداشت و درمان، حمل ونقل و ارتباطات، تفریحات و سرگرمی ها، خدمات فرهنگی و کالاها و خدمات متفرقه است.
[3]   به عبارت ساده، مصرف، یعنی بهره گیری از چیزی برای برآوردن یک یا چند نیاز ذاتی. بنابراین، شناخت شیوه های درست مصرف و رعایت آن و آشنایی با راه های درست استفاده از سرمایه و ابزار کار و لوازم زندگی، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. 
[1] .  احمد اخوی، اقتصاد کلان، تهران، شرکت چاپ و نشر بازرگانی، 1380، ص 151.
 
[2] .  باقر قدیری اصل، کلیات علم اقتصاد، تهران، مرکز نشر سپهر، 1379، ص 274.
 
[3] .  طهماسب محتشم دولتشاهی، نظریه ها و سیاست ها در اقتصاد کلان، تهران، ویستار، ص 145.