به گزارش خبرنگار مهر، گنجینه گویش‌های ایرانی عنوان عمومی مجموعه فرهنگ‌هایی است که نخستین دفتر آن در سال 1384 با عنوان گنجینه گویش‌شناسی فارس به همت عبدالنبی سلامی در فرهنگستان زبان و ادب فارسی منتشر شد و تاکنون هفت دفتر آن به سرانجام رسیده است.
هدف از انتشار گنجینه گویش‌های ایرانی که درواقع ادامه همان کار پیشین در دیگر استان‌های ایران است، صرفاً ارائه مواد خام (حدود 2500 واژه و 100 جمله) از گویش‌های اصیل ایرانی است که می‌تواند از جنبه‌های مختلف آوایی، صرفی، نحوی، واژگانی و معنایی مورد بررسی قرار گیرد و پژوهشگران عرصه‌های گوناگون، به‌خصوص زبان‌شناسان و مردم‌شناسان از آن بهره گیرند.
گنجینه گویش‌های ایرانی بر اساس پرسشنامه‌ای فراهم آمده که در وبگاه این فرهنگستان تحت عنوان «راهنمای گردآوری گویش‌ها» موجود است. این پرسش‌نامه درواقع الگوی گروه زبان‌ها و گویش‌های ایرانی برای گردآوری مواد خام گویش‌های ایرانی است.
کاشان، یکی از شهرستان‌های استان اصفهان است که شاید بتوان آن را از توابع گویش‌خیز ایران به‌حساب آورد که هم شهرها و هم روستاهای کوهستانی و هم بخش‌ها و روستاهای حاشیه کویر، جزء توابع آن محسوب می‌شوند. در این دفتر که سومین مجموعه از مجموعه‌های گنجینه گویش‌های ایرانی استان اصفهان است، به بررسی و توصیف دستوری 9 گویش این ناحیه پرداخته شده است که عبارت‌اند از: آذرانی، ابوزیدآبادی، اُزواری، بَرزُکی، تُتماجی، تَجِره‌ای، قُهرودی، ویدوجی، ویدوجایی.
کتاب «گنجینه گویش‌های ایرانی: استان اصفهان 3» تألیف سیّد طیّب رزاقی است که انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی آن را در 392 صفحه و به بهای 20 هزار تومان منتشر و راهی کتابفروشی‌ها کرده است.
