اوکسانا مسترز 27 سال پیش در خملینیتسکی، متولد شد. منطقه ای در اوکراین که در پی انفجار عظیم چرنوبیل در سال 1986، مملو از مواد رادیواکتیو بود. اوکسانا در حالی به دنیا آمد که یکی از پاهایش بلندتر از دیگری بود و به علاوه با وجودی که هر دستش 5 انگشت دارد، ولی درهیچ یک از دو دستش، انگشت شست ندارد؛ از سوی دیگر هر پایش 6 انگشت دارد و در بدنش تنها یک کلیه وجود دارد.
اندکی بعد از تولد اوکسانا، والدینش او را رها کردند و این دختر کوچک، روزهای سخت کودکی را در چند پرورشگاه متفاوت سپری کرد. تا اینکه وقتی او 7 ساله شد، فردی که به گفته خود اوکسانا یک فرشته بود. زندگی او را عوض کرد. گای مسترز آمریکایی متخصص گفتاردرمانی که در ایالت کنتاکی آمریکا زندگی می کرد، به این دختر بچه که دچار سوءتغذیه هم بود فرصت زندگی دوباره بخشید و او را به فرزندی قبول کرد. خود اوکسانا با یادآوری روزهای سخت زندگی در پرورشگاه گفته:« پرورشگاه ما خیلی فقیر بود و غذای چندانی دراختیار نداشتیم. هیچ وقت غذای کافی نداشتیم تا گرسنگی مان را برطرف کنیم. به علاوه سوء استفاده فیزیکی و جنسی هم در آنجا صورت می گرفت. ولی من چیز زیادی یادم نیست. چون اکثر این تجربیات را در مغزم مسدود کرده ام.» البته او برخی اتفاقات تلخ آن دوره را به یاد دارد:« یادم می آید که در یکی از آن روزها پلیس از مردم می خواست که به خاطر تشعشات رادیو اکتیو از خانه هایشان خارج نشوند و درخانه ها مانده و درها و پنجره ها را ببندند تا اینکه سطح این تشعشات کاهش بیابد.»
اوکسانا قبل از آغاز مسابقات پارالمپیک 2016در گفتگو با اسوشیتدپرس، در مورد خانم گای که حالا او را مادر اصلی اش می داند، گفت:« مادرم، زندگی مرا نجات داد. » و بعد از شرکت در مسابقات پارالمپیک ریو هم گفت:«این فوق العاده است که من الان اینجا هستم و خوش شانسم که توانستم رویایم را محقق شده ببینم.»
اوکسانا معتقد است که ورزش و مادر جدیدش زندگی او را نجات دادند و به او انگیزه کافی برای خندیدن ، انرژی لازم برای یافتن انگیزه های جدید و زندگی دوباره را هدیه کردند. او در سن 9 سالگی مجبور شد تا یکی از پاهایش را از زانو قطع کند و 5 سال بعد، پای دیگرش هم قطع شد. او ادامه داد:« ورزش راه نجات من شد. 13 ساله بودم که ورزش را شروع کردم و ورزش تبدیل به عشق اول زندگی ام شد.»
بعد از آنکه پزشکان دومین پای اوکسانا را نیز قطع کردند، او به سراغ ورزش قایقرانی رفت و به لطف این ورزش بود که با همسرش راب جونز آشنا شد. راب یک نظامی آمریکایی است که در جنگ افغانستان هردوپایش را از دست داده بود. اوکسانا درکنار همسرش موفق شد تا مدال برنز قایقرانی را در مسابقات پارالمپیک 2012 لندن کسب کند.
اما مصدومیت از ناحیه کمر اوکسانا را مجبور کرد تا قایقرانی را ترک کند. در آن زمان او تصمیم گرفت تا ماجراجویی جدیدی را در ورزشهای زمستانی آغازکند و دو سال بعد، این ورزشکار اوکراینی الاصل توانست در مسابقات اسکی و ورزش دوگانه به یک مدال نقره و یک برنز برسد تا تعداد مدالهای پارالمپیکی اش در دو سال و دردو رشته ورزشی متفاوت به عدد 3 برسد. این اتفاقی است که تنها یک ورزشکار با مهارت می تواند به آن دست بیابد و اوکسانا با فداکاری و روحیه ای بالا این کار را انجام داد.
او برای حضور در مسابقات پارالمپیک ریو 2016 ، به ورزش دوچرخه سواری معلولان روی آورد. اما این مسابقه را در رده چهارم به پایان برد و موفق به کسب مدالی نشد. اما حالا اوکسانا رو به آینده نگاه می کند:« باید رو به جلو رفت. من از تجربه ای که کسب کردم و تمام آنچه پشت سرگذاشتم متشکرم. نمی دانم کارم در کجا به پایان خواهد رسید.»
اما بدون هیچ تردیدی در مسابقات پارالمپیک زمستانی پیونگ یانگ که دوسال دیگر برگزار خواهد شد، او را دوباره در میدان مسابقه خواهیم دید.