جشنواره فیلم تورنتو سکوی پرتابی برای کارگردانان است تا بتوانند کارهای خودشان را در دیگر فصل‌ها همانند زمستان و بهار و گاها تا سال بعدش روی پرده‌ها و سر زبان‌ها نگاه‌دارند. آخر هفته‌ای که گذشت در تای بور (Ty Burr) نویسنده سری مقالات نقد سینمایی برای مجله بوستون گلاب (Boston Globe)، منتقدی که متفاوت از سایر هم‌کیشان خودش فیلم‌ها را نقد می‌کند، باعث ایجاد یک سردرگمی در بین اهالی سینما پس از منتشر کردن مقاله خودش در رابطه با از بین رفتن سینما در سالی که گذشت شد. این‌یک جهش در سینما است، همانند مقاله‌ای که در مورد فروش فیلم‌های سینمایی در تابستانی که گذشت منتشر شد؛ اما اگر سینما در حال مرگ است، مانند مردی که در فیلم Monty Python ناله می‌کند و داد می‌زند که زنده است، نباید بر سرش بکوبیم و او را از پا دربیاوریم (اگر این فیلم را دیده باشید در آن مردی مردگان را می‌خرد، شخصی مرد زنده‌ای را به او می‌خواهد بفروشد و قسم می‌خورد که او مرده است، ولی مرد بر روس شانه‌های دیگری صدا می‌دهد، از همدیگر راه چاره می‌خواهند و درنهایت بر سر او می‌زنند که از هوش برود و مرده به‌حساب آید). گویی در جشنواره تورنتو که یک جشنواره بین‌المللی است هم‌صدای ناله‌های این مرد (سینما) باز شنیده خواهد شد. بر اساس مقاله‌ای که توسط راجر آلبرت (Roger Ebert) در مورد این فستیوال مثل هرسال نوشته‌شده است، امیدوار هستیم که فیلم‌هایی به نمایش دربیایند که بتوانند در پاییز و زمستان تکانی به تن مرده سینما بدهند. در اینجا به شما ده مورد از فیلم‌هایی که در این جشنواره اکران خواهند شد و نباید در دیدن آن‌ها تردید داشته باشید معرفی خواهیم کرد. همراه بنیتا باشید.
محبت (Loving)
Credit: flavorwire
بیشتر فیلم‌سازان باید خوش‌اقبال و خوش‌شانس باشند که بتوانند در طول یک سال فیلم خوبی را تهیه و در جشنواره‌های معتبر نمایش دهند تا شاید عنوانی کسب کرده باشند، اما اگر آنچه منتقدان و داوران در جشنواره کن اشاره کردند درست باشد، جف نیکلولز (Jeff Nichols) امسال دو بار شایسته دریافت بهترین جایزه خواهد بود. او با ادامه دادن مسیر خودش در تولید فیلم موجودات نیمه‌شب (Midnight Special)، از مسیر داستان‌های تخیلی، غیرواقعی و اکشن به سمت داستان درام و واقعی از زندگی زوجی به نام‌های ریچارد و میلدر که یکی از پرونده‌های مهم در دادگاه آمریکا بود، رفته است. زن‌وشوهری که در ویرجینیا علیه قانون نژادپرستی به پا می‌خیزند. روث نِگا (Ruth Negga) و جوئل ادگِرتون (Joel Edgerton) ستاره‌های عاشق‌پیشه این فیلم هستند. او از بازیگری میشل شانون (Michael Shannon) خوش‌چهره باری ایفای نقش عکاس معاصر و معروف گرِی ویلِت (Grey Villet) استفاده کرده است که خود باعث جذابیت‌های بصری زیادی خواهد شد.
جانور شب رو (Nocturnal Animals)
Credit: flavorwire
تام فورد وقت باارزش خودش را در طول هفت سال گذشته به کارگردانی و یادگیری اصول حرفه‌ای فیلم‌برداری و همچنین تدوین گذرانده است، دقیقاً هفت سال از وقت خودش را صرف این کارکرد؛ اما بر اساس روایت‌ها و شواهدی که از جشنواره ونیز وجود دارد او وقت خودش را تلف نکرده است و گویی بهترین کاری که می‌توانست در این هفت سال انجام دهد را انجام داده است. او در فیلم خودش با عنوان جانور شب رو به سراغ داستان تخیلی رفته است که روایتی از کتاب آستین رایت (Austin Wright) هست. داستانی که در آن تونی و سوزان هر دو یک روایت از داستان را برای شما از کتابی که نویسنده آن را به زن سابق خودش داده است را بیان می‌کنند. امی آدامز (Amy Adams) و جیک گیلنهال (Jake Gyllenhaal) ستاره‌های این فیلم و عواملی همانند ایشا فیشر (Isla Fisher)، جینا مولان (Jena Malone)، ارمی هامر (Armie Hammer)، ارتون تیلور (Aaron Taylor)، لارا لینی (Laura Linney) و میشل شانون (Michael Shannon) در این فیلم حضور دارند.
ورود (Arrival)
Credit: flavorwire
امی آدامز (Amy Adams) تقریباً در تمامی جشنواره‌های پاییزی فیلم حضورداشته است، در فیلم حیوانات (Animals) و همچنین در فیلم قبلی دنیس ویلنیوس (Denis Villeneuve) به نام سیکاریو (Sicario) که سال قبل در تورنتو خوش درخشید. در فیلم جدید به نام ورود، در نقش یک واسطه برای ارتباط با ساکنین داخل فضاپیمایی که بر روی زمین فرونشسته است، حضور خواهد داشت. کارگردان این فیلم قبلاً توانایی خودش را در ساخت نمونه‌ای قدیمی از این سبک فیلم‌ها نشان داده است.
دسته شرور (The Bad Batch)
Credit: flavorwire
دو فصل قبل، آنا لیلی امیر پور (Ana Lily Amirpour) با ساخت فیلم دختری که شب تنها به خانه می‌رود، شکوفایی خودش را نشان داد. داستان در مورد تهران، خون‌آشام‌های ایرانی و همچنین نسخه‌ای غربی – ایرانی از فیلم‌های سیاه‌وسفید ترسناک بود؛ اما بااینکه این فیلم در آغاز بودجه و همچنین عوامل ساخت خوبی نداشت ولی باعث شد که در کار بعدی آنا امیر پور بازیگران به نامی همانند کیانو ریورز (Keanu Reeves)، جیسون موماو (Jason Momoa)، جیم کری (Jim Carrey) و دیگو لوتا (Diego Luna) که در دسته آدم‌خواران موجود در شهر تگزاس هستند حضورداشته باشند.
یونا (Una)
Credit: flavorwire
اگر دو بازیگر در این سیاره باشند که من دوست داشته باشم ساعت‌ها آن‌ها را روی صحنه و همچنین فیلم‌ها مشاهده کنم، رونی مارا (Rooney Mara) و بن مندلسون (Ben Mendelsohn) است. ایده کارگردان دیوید هارروور (David Harrower) که توانسته است این دو بازیگر را به مدت یک و نیم ساعت در مقابل یکدیگر قرار دهد، ایده جالب و قابل‌تقدیری است. آهنگ پس‌زمینه این فیلم که صدای پرندگان است، حس برآورده شدن یک رؤیا را در من زنده می‌کند.
کثافت‌ها (Mascots)
Credit: google
کریستوفر گس (Christopher Guest) به‌عنوان کارگردان و همچنین دستیاران حرفه‌ای او، توانسته است در فیلم جدیدشان ترکیبی از سه فیلم کمدی انتظار برای گوفمن (Waiting for Guffman)، بهترین در نمایش (Best in Show) و باد توانا (A Mighty Wind) ایجاد کنند؛ اما بر اساس داستان‌های و فیلم‌نامه‌های ضعیفی که این مجموعه‌ها داشتند و همچنین سریال‌های پر قسمت HBO شما و بسیاری از مردم آن‌ها را فراموش کردید؛ بنابراین بهترین کار این بود که این بازیگران را در کنار هم بیاورند و چهره رؤیایی و مشهورشان را دوباره یکجا به شما نشان دهند. در این فیلم بازیگرانی همانند: جنیفر کولیج (Jennifer Coolidge)، پارکر پوسی (Parker Posey)، جان لینچ (Jane Lynch)، جان میشل هیگینز (John Michael Higgins)، فرد ویلبارد (Fred Willard)، باب بالابان (Bob Balaban)، اد بجلی (Ed Begley)، هارلی شییر (Harry Shearer) دون لیک (Don Lake)، میشل هیچکاک (Michael Hitchcock) و جیم پیدوک (Jim Piddock)، به همراه کودکان جدیدی همانند زاچ وود و سارا باکر حضور دارند.
بازیچه (The Handmaiden)
Credit: google
آخرین کار پارک چان-ووک (Park Chan-Wook) نمونه‌ای دیگر از فیلم‌های هیچکاک گونه‌ای، همانند استوکر (Stoker) که یکی از بهترین فیلم‌های سال 2013 بود هست، با این تفاوت که دیگر شما هنگام دیدن این فیلم خوابتان نخواهد برد؛ اما یادتان باشد که خودتان را باید آماده دیدن داستان عشق، دزدی، فریب کره‌ای در زمان اشغال کره توسط ژاپن باشید. این فیلم ساخته‌شده به‌وسیله کارگردانی قدیمی است.
بهترین آن‌ها (Their Finest)
Credit: google
کارگردان این مجموعه لونه شرفیگ (Lone Scherfig) فضای جشنواره‌های را در سال 2009 با دو ساخته خودش که به‌گونه‌ای ایده آل و زیبا تهیه‌شده بودند به دست گرفت. اگرچه هر دو ساخته او بانام‌های یک روز (One Day) و کلاب ریو (The Riot Club) تأثیر یکسان نداشتند ولی خود او توانست به یکی از تأثیرگذارترین کارگردانان و فیلم‌سازان تبدیل شود. آخرین فیلم او در مورد فیلم‌سازی است که در جریان جنگ جهانی دوم شروع به ساخت فیلم‌های تبلیغاتی می‌کند گروه فیلم‌سازی او شامل بهترین‌های انگلیس هستند که ازجمله آن‌ها می‌توان به: جما آرترتون (Gemma Arterton)، بیل نغی (Bill Naghy)، جان هوستن (Jack Huston)، جرمی ایرونز (Jeremy Irons)، ادی ماراسان (Eddie Marsan) و ریچارد ای.گرانت (Richard E. Grant) اشاره کرد.
به داخل دوزخ / نمک و آتش (Into the Inferno / Salt and Fire)
Credit: google
اخیراً، در یک مصاحبه در مجله WTF، وارنر هرزوگ (Werner Herzog) گفته است که مشکلات ساخت فیلم‌های دیجیتال، تفاوت و فاصله گرفتن سرعت تولید فیلم و همچنین بازده فروش و بهره‌وری از فیلم‌ها است. گفته او به‌عنوان یک کارگردان پرکار دقیق و صحیح هست. پس از چند هفته از انتشار این خبر، وارنر در جشنواره فیلم تورنتو دو فیلم به نام‌های به داخل جهنم (Into the Inferno) که یک فیلم مستند در مورد کاوش خطرناکی از دهانه اتشفشان و یک فیلم دیگر به همین سبک به نام نمک و آتش (Salt and Fire) با بازی گائل گارسیا (Gael García) و میسل شانن (Michael Shannon) است. چقدر از میشل شانن فیلم داشته باشیم.