1- صبح پس از برخاستن از خواب، بدن انسان مدت نسبتا طولانی از غذا محروم بوده، مثلا چنانچه فردی شام را ساعت 9 شب میل کرده باشد و ساعت 7 صبح از خواب بیدار شود، 10 ساعت از غذا محروم بوده و سلول‌ها پس از برخاستن از خواب، نیاز مبرم به مواد غذایی دارند که این مواد توسط صبحانه به بدن انسان می‌رسد.
2- بدن انسان قادر نیست قند را به مدت طولانی در خود ذخیره کند و چنانچه مدت زیادی از مصرف کربوهیدرات (مواد قندی – نشاسته‌ای) محروم باشد دچار افت قند خون خواهد شد. کاهش قند خون عوارض عصبی مانند بی‌حوصلگی، بی‌میلی به کار، افسردگی، عصبانیت و پرخاشگری، کاهش قدرت یادگیری، عدم تمرکز و امثال آ‌ن را ایجاد خواهد کرد; بنابراین افرادی که صبحانه میل نمی‌کنند در معرض عوارض فوق قرار خواهند گرفت و این مساله به خصوص برای کودکان و نوجوانان که در مرحله یادگیری هستند و نیز افرادی که کار فکری دارند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. چه بسا دیده شده که کودکان و نوجوانان به علت نخوردن صبحانه و کاهش قدرت یادگیری و تمرکز دچار افت تحصیلی شده‌اند.
3- وعده صبحانه قادر است حدود یک‌پنجم نیازهای تغذیه‌ای انسان را تامین کند. با مصرف صبحانه از پرخوری در هنگام ناهار جلوگیری می‌شود و معمولا افرادی که صبحانه میل می‌کنند، ولع کمتری برای صرف غذای سنگین و پرکالری در وعده ناهار دارند.
4- انسان به هنگام صبح و بعد از برخاستن از خواب معمولا روز فعال و پرتحرکی را چه از نظر جسمی و چه از جنبه فکری آ‌غاز می‌کند و برای تامین این فعالیت نیاز به مواد مغذی و به‌خصوص انرژی دارد. نخوردن صبحانه موجب می‌شود که انرژی و مواد مغذی لازم به بدن نرسد و در نتیجه شخص قادر به گذراندن روزی فعال و پربار نخواهد بود.
وعده ناهار: وعده ناهار نیز یکی از وعده‌های اصلی و پراهمیت است و باید در این وعده نیز مانند صبحانه غذای کافی و متعادل میل کرد. افرادی که ناهار نمی‌خورند معمولا به پرخوری و ریزه‌خوری تا هنگام شب می‌پردازند که این امر موجب چاقی و سوءتغذیه ناشی از ریزه‌خواری و ناراحتی‌های گوارشی خواهد شد.
بعضی از افراد عادت به صرف ناهار سنگین و حجیم و مصرف غذاهای چرب و سرخ کرده دارند. این فرم تغذیه علاوه بر آ‌نکه منجر به عوارض ناشی از زیاده‌خواری و بدخواری می‌شود، موجب احساس رخوت، خستگی، خواب‌آ‌لودگی و سستی شده و در نتیجه مانع انجام فعالیت‌های فکری و جسمی کافی می‌شود. بنابراین وعده ناهار باید متعادل و به میزان نیاز بدن و نیز متنوع باشد یعنی از گروه‌های غذایی اصلی به میزان لازم استفاده شود.
وعده شام: وعده شام نیز مانند سایر وعده‌های اصلی غذایی، حائز اهمیت است. بسیاری از افراد به علت ترس از چاقی، وعده شام را حذف می‌کنند. حذف وعده شام موجب می‌شود که معده شخص به مدت طولانی یعنی از هنگام ناهار تا صبح روز بعد تقریبا خالی از غذا بماند و چنانچه هیچ‌گونه ماده غذایی در این فاصله طولانی مصرف نشود شخص دچار افت قندخون و عوارض ناشی از آ‌ن خواهد شد.
ولی در اکثر موارد، حذف وعده شام موجب می‌شود که شخص به علت گرسنگی به ریزه‌خواری بپردازد و در چنین مواردی معمولا تمایل به مصرف مواد شیرین و پرکالری افزایش می‌یابد و شخص به تنقلاتی مانند شیرینی، شکلات، بستنی، آ‌جیل و امثال آ‌ن که از مواد پرکالری و چاق‌کننده هستند، روی می‌آ‌ورد.
به این ترتیب زمینه جهت افزایش وزن و چاقی مساعد می‌شود. بنابراین وعده شام نبایستی از برنامه غذایی فرد حذف شود ولی مصرف شام بدان معنا نیست که از غذای مفصل یا چرب و سرخ‌کرده استفاده شود، بهتر است وعده شام سبک و بیشتر حاوی ساندویچ‌های ساده‌ای مانند پنیر و گردو و خیار و گوجه‌فرنگی یا سایر ساندویچ‌های سبک خانگی باشد یا در فصل تابستان از غذاهایی مانند نان و پنیر و هندوانه، طالبی یا انگور و امثال آ‌ن استفاده شود.
برای خواندن بخش اول- روزی چند وعده بخوریم- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش سوم- روزی چند وعده بخوریم- اینجا کلیک کنید.